ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΑΣΠ ΕΜΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΑΣΠ ΕΜΠ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Αποτελεί γεγονός ότι το σύγχρονο ελληνικό Πανεπιστήμιο έχει υποστεί ριζικές αλλαγές και ουσιαστικές μεταβολές στη δομή και τη λειτουργία του, κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, από το Νόμο-Πλαίσιο του ΄82 που αποτέλεσε σταθμό στον εκδημοκρατισμό των Ιδρυμάτων, μέχρι αυτόν του περασμένου Αυγούστου. Βασικό στοιχείο ωστόσο της πλειοψηφίας των μεταρρυθμιστικών διαδικασιών, που σχετίζονται με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποτελεί η έλλειψη συμμετοχής σε αυτές του ζωτικότερου τμήματος της ακαδημαϊκής κοινότητας, αυτού των φοιτητών, και ειδικά μετά το 1985 και την κατάργηση της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος (ΕΦΕΕ). Αυτή η αδυναμία για πανσπουδαστική συναίνεση και συνεργασία έχει οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση των φοιτητικών συνδικαλιστικών οργάνων και ουσιαστικά στον αποκλεισμό τους από τη διαμόρφωση των εξελίξεων που αφορούν το σύγχρονο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Με τον τρόπο αυτό οι απαθείς μάζες φοιτητών εκπροσωπούνται από αυτοδιορισμένες μειοψηφίες χωρίς νομιμοποίηση με μοναδικό στόχο λειτουργίας και δράσης τους τη συντήρηση του πελατειακού χαρακτήρα του φοιτητικού συνδικαλισμού και με παντελή έλλειψη οράματος και διάθεσης για τη ριζική αναβάθμιση των δομών και του παρεχόμενου επιπέδου γνώσεων.

Αναμφισβήτητα, σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την παρούσα κατάσταση εμπίπτει στις αναχρονιστικές φωνές εντός του φοιτητικού κινήματος, που εκφράζονται από τις παρατάξεις της ΑρΕν και της ΕΑΑΚ, οι οποίες επενδύουν στο οργανωτικό έλλειμμα εντός των φοιτητικών συλλόγων που επεκτείνεται και σε πανελλαδικό επίπεδο, προκειμένου να καπηλεύονται θεσμούς και όργανα, με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση των μικροπολιτικών τους συμφερόντων, όπως αυτά προκύπτουν από τις σπασμώδικες και ψηφοθηρικές δράσεις, δομημένες στη λογική του στείρου αρνητισμού και της καταστροφολογίας. Οι δυνάμεις αυτές αποστρέφονται οποιαδήποτε προσπάθεια ανασύστασης ενιαίου συλλογικού πανελλαδικού οργάνου αρμόδιου για το συντονισμό των φοιτητικών δράσεων και κινητοποιήσεων, δεδομένου ότι με τον τρόπο αυτό θα απολέσουν τη δυνατότητα οικειοποίησης και διαμόρφωσής τους στη λογική του κομματικού τους μηχανισμού. Από την άλλη πλευρά, η επιβαλλόμενη απάθεια και απολιτικοποίηση που επιχειρείται από την παράταξη της ΔΑΠ έχει ως προφανή στόχο τον ευνουχισμό του φοιτητικού κινήματος και την εκμετάλευσή του μέσα από παραπολιτικές διαδικασίες που συντελούν στην ανάδειξή της ως πρώτης δύναμης στις φοιτητικές εκλογές. Αναμφίβολα, συγκεκριμένες κινήσεις ανασυγκρότησης και αναδιοργάνωσης των δομών του φοιτητικού κινήματος αποτελούν άμεση απειλή στον πελατειακό χαρακτήρα που η ΔΑΠ επιχειρεί να του προσδώσει και για το λόγο αυτό δε γίνονται δεκτές. Αρνούμενοι, ωστόσο, να πορευθούμε με τη λογική του μικροπολιτικού κόστους, σαφώς και αναγνωρίζουμε ευθύνες που βαρύνουν και την παράταξή μας, την ΠΑΣΠ, και οι οποίες σχετίζονται κυρίως με την άρνηση λήψης πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση της ανασύστασης των συλλογικών οργάνων του φοιτητικού κινήματος.

Παρ’ όλα αυτά, το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο θέτει την ανάγκη της ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος πιο σημαντική από ποτέ, δεδομένου ότι η φοιτητική κοινότητα οφείλει να είναι προετοιμασμένη και οχυρωμένη απέναντι σε οποιαδήποτε εξέλιξη σχετικά με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, έτσι ώστε τα φοιτητικά κεκτημένα και δικαιώματα να έχουν ερείσματα υποστήριξης και διεκδίκησης. Οι διατάξεις του νέου Νόμου-Πλαισίου κάνουν λόγο για τη σύσταση της Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας (ΑΔΙΠ) ως βασικής δομικής μονάδας στη λειτουργία των ελληνικών Πανεπιστημίων, με την πρόβλεψη για συμμετοχή των φοιτητών σε αυτή μέσω της ΕΦΕΕ. Παρά τη διαφωνία και αντίδρασή μας σε πολυάριθμες διατάξεις του νέου Νόμου, οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψη μας το σύνολο των δυνατών προϋποθέσεων που θα διασφαλίζουν την παρουσία και ενεργή συμμετοχή των φοιτητών στις διαδικασίες διαμόρφωσης και λήψης αποφάσεων που αφορούν την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η παρούσα λοιπόν μορφή του φοιτητικού κινήματος και η έλλειψη, ουσιαστικά, επίσημου και νομιμοποιημένου εκπροσώπου του, αποκλείει το σύνολο των φοιτητών από τη συμμετοχή στο όργανο αυτό. Παράλληλα, η αδυναμία εξαγωγής ενιαίων θέσεων των φοιτητών απέναντι σε σοβαρά ζητήματα που ανακύπτουν ανά καιρούς και επηρεάζουν άμεσα την ακαδημαϊκή καθημερινότητα, όπως για παράδειγμα συνέβη κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση όπου η απουσία των φοιτητών ήταν αισθητή στην τελική αποτύπωση του νομοσχεδίου, ουσιαστικά προτάσσει την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος ως μείζονος σημασίας. Στην κρίσιμη πολιτική συγκυρία που διανύει η χώρα μας, ο φοιτητικός κόσμος, ως το πλέον ζωφερό και ελπιδοφόρο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας οφείλει να λάβει πρωτοβουλίες που σχετίζονται με την επίτευξη της αποτελεσματικότητας στη δράση του, επίτευγμα που συνδέεται άμεσα με την αναδιοργάνωση των πανελλαδικών δομών και των συλλογικών οργάνων του, έτσι ωστε να αποκτήσει ουσιαστικό και επίσημο ρόλο στα τεκταινόμενα.

Για το λόγο αυτό, ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη που ενστερνίζεται πλήρως τους κοινωνικούς προβληματισμούς αλλά και τη δυναμική της νεολαίας και των φοιτητών να πρωταγωνιστήσουν και να εδραιώσουν την πολιτική, ηθική και οικονομική ευημερία στη χώρα μας, θέτουμε ως κυρίαρχο μέλημά μας τη θεμελίωση υγειών δομών σχετικά με τη σύσταση, τη λειτουργία και τη νομιμοποιημένη παρεμβατικότητα του φοιτητικού κινήματος. Αναγνωρίζοντας, ωστόσο, την ανάγκη για πανελλαδική συνεργασία που θα διευκολύνει τη λήψη πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση αυτή, απευθύνουμε κάλεσμα σε όλες τις υγιείς συνιστώσες της ακαδημαϊκής κοινότητας, που οραματίζονται ένα ενιαίο, δημοκρατικό και μαζικό φοιτητικό κίνημα, για τη διενέργεια κοινών δράσεων, ανεξάρτητων από κομματικές ταμπέλες και ιδιότητες, που θα στοχεύουν στην άμεση ανασυγκρότηση των ενιαίων συλλογικών φοιτητικών οργάνων. Μείζονος σημασίας στην προσπάθεια αυτή κρίνεται ο παραμερισμός των μικροπολιτικών συμφερόντων και του ατομισμού, στο βωμό της ανάγκης για συμπόρευση του συνόλου των προοδευτικών δυνάμεων εντός του ελληνικού Πανεπιστημίου με πρόταγμα την ισχυροποίηση της φοιτητικής παρεμβατικότητας, τόσο στα ακαδημαϊκά ζητήματα, όσο και στη γενικότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση της χώρας.

Καλούμε τους φοιτητές να αντιληφθούν τον ουσιαστικό χαρακτήρα του φοιτητικού συνδικαλισμού και τη δύναμη της υγιούς εκπροσώπησης, χειραφετημένης από τα στενά κομματικά όρια και συμφέροντα, ως τον ασφαλέστερο δρόμο για την ακαδημαϊκή, πολιτική και κοινωνική ολοκλήρωση…

Υπεύθυνα,

ΠΑΣΠ ΕΜΠ