Εδώ και μερικές εβδομάδες έχει έρθει στο προσκήνιο ένα ζήτημα σχετικά με το νομικό πλαίσιο που διέπει την εκμετάλλευση των αιγιαλών από ιδιώτες. Το νέο νομοσχέδιο που αφορά στους αιγιαλούς καταργεί πολλούς περιορισμούς που τίθενται στις τουριστικές επιχειρήσεις από τον προηγούμενο νόμο. Πιο συγκεκριμένα, δίνεται το ελεύθερο σε οποιονδήποτε ιδιώτη να εκμεταλλευτεί προς όφελός του την εκάστοτε παραλιακή έκταση (π.χ. ξαπλώστρες, αναψυκτήρια), καθώς επίσης και να ευνοείται της αποκλειστικής χρήσης του αιγιαλού δίνοντας του τη δυνατότητα να απαγορεύει την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία ή να την επιτρέπει έναντι οικονομικού ανταλλάγματος. Επιπρόσθετα, διευκολύνεται η δημιουργία μόνιμων κατασκευών με επιχειρηματικούς σκοπούς αλλά και η νομιμοποίηση των ήδη υπάρχοντων αυθαιρέτων, ενώ παράλληλα επιτρέπεται η επιχωμάτωση (μπάζωμα) των παραλιών, ανοίγοντας πρακτικά το δρόμο για την επέκταση των ξενοδοχειακών μονάδων, ακόμη και μέχρι τη θάλασσα.
Ο εν λόγω νόμος του κράτους, πλέον, στοχεύει στην βέλτιστη αξιοποίηση των παραλιακών εκτάσεων, με σκοπό την τουριστική ανάπτυξη και κατ’ επέκταση την αύξηση των κρατικών εσόδων. Στην πραγματικότητα, όμως, η ιδιωτικοποίηση των αιγιαλών δεν μπορεί παρά να επιφέρει μόνο υπερεκμετάλλευση σε διάφορους τομείς. Αρχικά, η πρόσβαση σε μία οποιαδήποτε παραλία, η απόλαυση της χαλάρωσης σε αυτήν, καθώς και η κολύμβηση μετατρέπονται σε προνόμια για λίγους, οι οποίοι θα μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος που θα επιβάλλεται από τον εκάστοτε ιδιώτη. Είναι προφανές, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δε θα γίνονται σε παραλίες απόμακρες και δυσπρόσιτες, αλλά θα αφορούν τη μερίδα του λέοντος, τους καλύτερους, δηλαδή, αιγιαλούς που έχει να επιδείξει η χώρα μας, απομακρύνοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού από αυτές. Επιπλέον, το πρόβλημα επεκτείνεται και στον τομέα του περιβάλλοντος, αφού ήδη παρατηρούνταν με το μέχρι πρότινος ισχύον νομικό πλαίσιο η δημιουργία ρύπων και μεγάλων οικολογικών καταστροφών. Φανταζόμαστε, επομένως, τι θα συμβεί στο εξής με την απουσία περιορισμών, καθώς θα πρόκειται για ιδιωτική περιουσία.
Όσον αφορά το πολιτικό σκέλος, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την άκρως νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, η οποία στο βωμό αύξησης των εσόδων και άντλησης πόρων θυσιάζει το ένα μετά το άλλο τα εναπομείναντα κοινωνικά αγαθά και ξεπουλά τη δημόσια περιουσία. Η συγκεκριμένη πολιτική είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την καπιταλιστική κατεύθυνση και την δυσβάσταχτη λιτότητα που έχει επιβληθεί στα δημοσιονομικά της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, οδηγώντας σταδιακά, στην εξαθλίωση του λαού και αφήνοντας παράλληλα, στο απυρόβλητο τους ισχυρούς και κατέχοντες. Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, θεωρούμε πως η λύση βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή τερματίζοντας τη λογική της λιτότητας, εφαρμόζοντας αναπτυξιακές και μεταρρυθμιστικές πολιτικές, διαμορφώνοντας ένα δίκαιο και αξιοκρατικό φορολογικό σύστημα και τελικά, επαναφέροντας το απολεσμένο, πλέον, κοινωνικό κράτος δικαίου.
Οι παραλίες και οποιοδήποτε κοινωνικό αγαθό, είναι και θα παραμείνουν προσβάσιμα σε όλους.
ΠΑΣΠ ΕΜΠ
