Πρόταση ΠΑΣΠ ΗΜΜΥ ΕΜΠ για την αύξηση των θέσεων πρακτικής άσκησης για το έτος 2017

Είναι γεγονός πως οι φοιτητές, και δη οι τελειόφοιτοι ΗΜΜΥ, διαθέτουν υψηλή και άρτια επιστημονική κατάρτιση καθώς και ένα ευρή φάσμα γνώσεων και δεξιοτήτων. Αποτέλεσμα αυτού, είναι να είναι από τους πλέον περιζήτητους στην ελληνική αγορά εργασίας, σε τομείς όπως της πληροφορικής, της ενέργειας, της ηλεκτρονικής και των τηλεπικοινωνιών. Κατά καιρούς, αλλά και φέτος, υπάρχουν πάρα πολλές εταιρείες και φορείς οι οποίοι έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στο θεσμό της πρακτικής, προσφέροντας θέσεις εργασίας στη Σχολή για να διαχειριστεί. Οι θέσεις εργασίας αυτές λοιπόν, πλέον σε αριθμό είναι αρκετά περισσότερες από το όριο του 40 περίπου που επιτρέπει ο προϋπολογισμός της Σχολής. Ωστόσο, οι περισσότερες εταιρείες τονίζουν ότι είναι διατεθειμένες να καλύψουν οι ίδιες την αποζημίωση του φοιτητή, με βάση πάντα την απόφαση που έχει λάβει η Σχολή για τους όρους διεξαγωγής της. Επομένως, ως ΠΑΣΠ ΗΜΜΥ,  προτείναμε φέτος να αυξηθεί ο αριθμός των θέσεων με βάση το ενδιαφέρον που υπάρχει από τις εταιρείες, με το εξής κριτήριο. Σε πρώτο στάδιο, να καλύπτονται οι 40 περίπου θέσεις εργασίας οι οποίες θα αποζημιωθούν από τη Σχολή. Σε δεύτερο στάδιο, αναλόγως του ενδιαφέροντος και των δυνατοτήτων που υπάρχουν, οι υπόλοιπες θέσεις να καλύπτονται με σύναψη συμφωνίας μεταξύ σχολής και επιχείρησης. Αναλυτικότερα, εφ όσον η εταιρεία είναι πρόθυμη να καλύψει την αποζημίωση του φοιτητή, να συνάπτεται συμφωνία ότι ο φοιτητής θα εργαστεί εκεί υπό τους όρους που διεξάγεται η πρακτική για τις πρώτες 40 θέσεις. Η καινούργια αυτή προσέγγιση, ορμώμενη από το ενδιαφέρον και την προθυμία των εταιρειών, εξασφαλίζει περισσότερες θέσεις πρακτικής, υπό τους κανονικούς όρους αποζημίωσης και ασφάλισης, δίνοντας τη δυνατότητα σε περισσότερους των 40 φοιτητών (από μία Σχολή που αριθμεί πάνω από 1500 ενεργούς φοιτητές) να εργαστούν υπό καθεστώς πρακτικής, παράλληλα με τις σπουδές τους.

Υπεύθυνα,

ΠΑΣΠ ΗΜΜΥ

Πρόταση ΠΑΣΠ ΗΜΜΥ ΕΜΠ για τη διοργάνωση ημερίδας με θέμα την ενημέρωση των φοιτητών για τα προγράμματα Erasmus και Erasmus plus

Τα τελευταία χρόνια, έχει ξεκινήσει ξανά η λειτουργία του γραφείου του Ιδρύματος του ΕΜΠ που ασχολείται με τα προγράμματα Erasmus. Ο λόγος είναι ότι δίνονται τα κονδύλια στο Ίδρυμα προκειμένου οι φοιτητές του να μπορούν να αξιοποιούν τις δυνατότητες που τα προγράμματα αυτά παρέχουν. Οι δυνατότητες αυτές επεκτείνονται σε ένα ευρή φάσμα και προσφέρουν στους φοιτητές εμπειρίες και βιώματα που λόγω οικονομικών ή άλλων συνθηκών δεν μπορούν να απολαύσουν. Χαρακτηριστικά, ο φοιτητής μπορεί να πραγματοποιήσει ένα εξάμηνο των σπουδών του σε ένα έγκριτο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού, σε συνεργασία πάντα με το ΕΜΠ, ενώ παράλληλα προσφέρονται ευκαιρίες και δυνατότητες για τη διεξαγωγή πρακτικής άσκησης ή κάποιου προγράμματος τύπου placement στο εξωτερικό.

Ωστόσο, όλες αυτές οι δυνατότητες παραμένουν άγνωστες στην πλειοψηφία των φοιτητών της Σχολής μας, αφού δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση από μεριάς της. Παράλληλα, πολλοί φοιτητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τα χρονικά περιθώρια για τις αιτήσεις για τα παραπάνω προγράμματα, αφού αφενός οι διορίες είναι άγνωστες και ποικίλουν αρκετά, αφ ετέρου είναι αρκετά πρώιμες (μέχρι και ενάμιση χρόνο πριν την έναρξη κάποιου προγράμματος). Για το λόγο αυτό, αναγνωρίζοντας την αξία και τη σημασία που έχουν τα προγράμματα αυτά για τους φοιτητές της Σχολής μας προτείνουμε τη θέσπιση μίας ημερίδας που θα πραγματοποιείται κάθε χρόνο και θα αφορά στην πλήρη ενημέρωση των φοιτητών για τα προγράμματα Erasmus. Η ημερίδα αυτή μπορεί να πραγματοποιείται από κάποιο μέλος του γραφείου Erasmus του Πολυτεχνείου ή τον αρμόδιο υπεύθυνο της Σχολής μας για το ζήτημα συνολικά. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που το ενδιαφέρον για τα προγράμματα αυτά ολοένα και αυξάνεται, στα πλαίσια της βελτίωσης και διευκόλυνσης της καθημερινότητας των φοιτητών της Σχολής μας κρίνουμε τη δράση αυτή ιδιαίτερα σημαντική και χρήσιμη.

Τα ΕΑΑΚ της αδιαφάνειας, τα ΕΑΑΚ της παντελούς έλλειψης προτάσεων, τα ΕΑΑΚ της κινδυνολογίας…

Μόλις χθες βράδυ, οι συνάδελφοι από τα ΕΑΑΚ επέλεξαν να αναρτήσουν στο διαδικτυακό τους χώρο ένα κείμενο με σαφή και αποκλειστική στόχευση τη λασπολογία και τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων απέναντι μας. Φαίνεται, όμως, πως ήδη από την αρχή απέτυχαν να αντιληφθούν το νόημα του τίτλου «Δόλος ή Αφέλεια». Προτού, λοιπόν, εξηγήσουμε για μία ακόμη φορά, σε αυτούς αλλά και στο σύνολο του Φοιτητικού Συλλόγου μας τη σημασία του, αξίζει να σχολιαστούν μερικά από τα σημεία τα οποία χρίζουν βαθύτερης πολιτικής ανάλυσης.

1.       Καταρχάς το Σχέδιο Νόμου είχε εισέλθει στη διαδικασία διαβούλευσης στη Διαύγεια από τον Σεπτέμβρη, και όχι από τον Οκτώβρη. Αξίζει στο σημείο αυτό, όμως, να σταθεί κανείς στο πως αξιολογείται ένα Σχέδιο Νόμου και πως βγαίνουν τα συμπεράσματα για την ουσία του. Υπάρχουν δύο δρόμοι: υπάρχει ο δρόμος των ΕΑΑΚ, της λυσσαλέας αναζήτησης για ένα (δεν χρειάζεται παραπάνω άλλωστε για τους συναδέλφους) μελανό σημείο στο σχέδιο νόμου ανάμεσα σε 30 σελίδες του και της άμεσης μετατροπής του σε θέμα που θα απασχολεί το Σύλλογο για 5 μήνες, και ο δρόμος της ΠΑΣΠ ΕΜΠ που προχωρά σε αναλυτική μελέτη του σχεδίου νόμου, σε άσκηση κριτικής πάνω σε αυτό και ύστερα σε προτάσεις για τη βελτίωση του στα αρμόδια όργανα. Οι εκάστοτε πρακτικές είναι γνωστές χρόνια τώρα σε όλους και τα αποτελέσματα ακόμα πιο γνωστά, αν κανείς παρατηρήσει το γεγονός πως ουδέποτε υπήρξε μία στοιχειώδης πρόταση από την πλευρά των συναδέλφων του σχήματος των ΑΝΑΦΗ, παρά μόνο αντιδραστικότητα και πλήθος καταλήψεων. Την ίδια ώρα, λοιπόν, που ο Σύλλογος μας και μερικοί ακόμα προχωρούσαν σε Συνελεύσεις και καταλήψεις επί του συγκεκριμένου ζητήματος, το ίδιο το ΤΕΕ, που είναι καθόλα αρμόδιο για τα ζητήματα των μηχανικών, δεν ασχολείται και δεν σχολιάζει το υπό διαμόρφωση ακόμα νομικό πλαίσιο, δείγμα γραφής που αποτυπώνει το μέγεθος της κινδυνολογίας περί της «διάλυσης των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων».

2.       Παράλληλα, μόνο απορία και συνάμα προβληματισμό προκαλεί η μετατροπή σε ναυαρχίδα της ρητορικής των ΑΝΑΦΗ η απόφαση της Συγκλήτου του ΕΜΠ, 6 μήνες μετά τον Σεπτέμβρη και την διαβούλευση του Σχεδίου Νόμου, η οποία εναντιώνεται απλά στην όποια ενδεχόμενη κατάσταση μαθητείας για την ανάληψη έργων ή μελετών (κάτι που κι εμείς από την πρώτη στιγμή είχαμε επισημάνει), ενώ οι συνάδελφοι των ΕΑΑΚ διαμορφώνουν τη ρητορική τους ενάντια στο σύνολο του Σχεδίου Νόμου. Παράλληλα, τείνουν να αποδέχονται αλά καρτ τις αποφάσεις αλλά και μεμονωμένα κομμάτια των αποφάσεων της Συγκλήτου, όποτε και εάν δήθεν βολεύει τη δική τους ρητορική, καθώς την ώρα που η Σύγκλητος στην ίδια απόφαση επιμένει πως το Πολυτεχνείο παράγει ενιαία και αδιάσπαστα πενταετή πτυχία, ισότιμα με master, τα σχήματα των ΕΑΑΚ αντιστέκονται σε ένα δήθεν σπάσιμο του πτυχίου. Και κάπου εδώ πρέπει να αποφασίσουν οι συνάδελφοι… Η Σύγκλητος τοποθετείται ορθώς, ή πρόκειται για μία ακόμα προσπάθεια εμπαιγμού;

3.       Επιπρόσθετα, οφείλουμε να ενημερώσουμε τους συναδέλφους, μιας και τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον πολυσύνθετο χώρο των επαγγελματικών δικαιωμάτων και του νομικού πλαισίου που τα διέπει, πως οι όποιες αλλαγές επί των επαγγελματικών δικαιωμάτων και οι όποιες συζητήσεις πιθανών τροποποιήσεων αποτελούν ένα δυναμικό φαινόμενο που εμφανίζεται συχνά πυκνά και αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των διαφόρων ειδικοτήτων. Ειδικότερα, οι αλλαγές που προωθήθηκαν τελευταία με την τροποποίηση στο Άρθρο 29 του νόμου 4254/2014 που ψηφίστηκε τον Νοέμβρη, επιστρέφεται η αποκλειστικότητα της ασκήσεως επαγγέλματος του Τοπογράφου, Αρχιτέκτονα και Πολιτικού Μηχανικού στους αποφοίτους Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων των αντίστοιχων σχολών και πράγματι προσπαθεί να δώσει σαφή μορφή στο χάρτη των επαγγελματικών δικαιωμάτων που έως τώρα στηριζόταν σε διάσπαρτα νομοθετικά κείμενα τα οποία κατέληγαν σε ρουσφετολογικές πρακτικές. Καλό είναι, λοιπόν, οι ίδιοι οι ΑΝΑΦΗ να ενημερώνονται για τις αλλαγές που γίνονται ή για το τι ψηφίζεται και αφορά τους μηχανικούς και να το μελετούν εις βάθος προτού το εντάξουν στην ρητορική της κινδυνολογίας που υιοθετούν.

4.       Πραγματικά, προκαλεί πολλά ερωτήματα και προβληματισμούς το πώς με τεράστια ευκολία παραμερίζεται οποιοδήποτε θετικό στοιχείο του σχεδίου νόμου, όταν μάλιστα δημιουργείται για πρώτη φορά ένα ενιαίο ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής, παρακολούθησης και γενικής εποπτείας από την Πολιτεία όλων των τεχνικών έργων και μελετών, με αποτέλεσμα να μειώνονται δραστικά φαινόμενα αυθαίρετης δόμησης και φοροδιαφυγής. Μάλλον οι συνάδελφοι των ΑΝΑΦΗ είναι ικανοποιημένοι με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην αγορά εργασίας και ειδικά με τον τρόπο ανάληψης των έργων και την εποπτεία τους, μίας κατάστασης πλήρους αδιαφάνειας όπου το ρουσφέτι, το βύσμα και οι γνωριμίες σου εξασφαλίζουν κάθε έργο. Επιπλέον, αποκορύφωμα του παραλογισμού είναι η άποψη που υιοθετούν οι συνάδελφοι, οι οποίοι θεωρούν πως ένας απόφοιτος της σχολής μας, που μόλις έχει αποφοιτήσει, θα μπορεί να υπογράφει για τη δημιουργία εργοστασίων παραγωγής ενέργειας πολλών MW και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ή τη δημιουργία μεγάλων γεφυρών ή δομικών έργων τα οποία χρειάζονται τεράστια εμπειρία.

5.       Αν κάποιοι θεωρούν τυχαίο έναν απόφοιτο της Σχολής ΗΜΜΥ, τότε αυτοί δε θα μπορούσαν να είναι άλλοι από τους ΑΝΑΦΗ, οι οποίοι χρόνια τώρα στέκονται εμπόδιο σε κάθε πρωτοβουλία για βελτίωση της Σχολής και του επιπέδου της. Τυχαίος είναι ο απόφοιτος μίας Σχολής που έχει μετατραπεί σε εξεταστικό κέντρο, χωρίς τη διεξαγωγή εργαστηριών και άλλων ενεργειών που συνεισφέρουν στην επαρκή κάλυψη ενός επιστημονικού αντικειμένου. Τουλάχιστον αστείο, οι πολέμιοι της πρακτικής άσκησης, των προγραμμάτων Erasmus και κάθε μορφής διασύνδεσης με την αγορά εργασίας, να μιλάνε για τυχαίους αποφοίτους.

Και προχωράμε στο τελευταίο ζήτημα, αυτό του τίτλου. Είναι σαφές πλέον, μετά και από την τελευταία τους πράξη, πως οι συνάδελφοι των ΑΝΑΦΗ έχουν πέσει βαθιά μέσα στην παγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η επιλογή τοποθέτησης στο κέντρο του σχεδιασμού τους του ζητήματος των κλάσεων των μηχανικών σαφώς αποπροσανατολίζει τους φοιτητές από το πραγματικό πρόβλημα που και αυτοί θα αντιμετωπίσουν, την έλλειψη θέσεων εργασίας, αφού απουσιάζει κάθε δραστηριότητα στον κλάδο των μηχανικών. Η ανάλυση της κατάστασης που έχει επέλθει ο κλάδος είναι μακροσκελής, η ουσία είναι όμως πως η απουσία επενδύσεων και η εμμονή της κυβέρνησης στη διάλυση κάθε παραγωγικής και επιστημονικής ομάδας στο βωμό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους μέσω της διόγκωσης του δημοσίου τομέα έχει οδηγήσει τον κλάδο των μηχανικών σε τέλμα.

Και όταν τα ΕΑΑΚ δε το αναγνωρίζουν αυτό, ούτε τώρα, την ύστατη στιγμή, τότε το μόνο ερώτημα που προκύπτει είναι αν τελικά πρόκειται για αφέλεια, που σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει έξω από τη σχολή, είτε πρόκειται για δόλο, για στοχευόμενη προσπάθεια, δηλαδή, αποπροσανατολισμού των φοιτητών από το πραγματικό πρόβλημα αλλά και αναγωγής του παρόντος σε ζήτημα άξιο αγωνιστικής δράσης την ώρα που ακυβερνησία της κυβέρνησης που οι ίδιοι έσπρωξαν στην εξουσία δεν δημιουργεί τις συνθήκες κοινωνικού αναβρασμού στην οποία ευδοκιμεί ο λαϊκισμός των ΕΑΑΚ.

Σε μία εποχή, λοιπόν, που ο κόσμος αναζητά απαντήσεις ρεαλιστικές, νιώθουμε υποχρεωμένοι να αναδείξουμε το δόλο ή την αφέλεια που υιοθετείται από πλευράς του σχήματος των ΑΝΑΦΗ, την παντελή έλλειψη προτάσεων από την πλευρά τους, αλλά και να δώσουμε τις δικές μας λύσεις και προτάσεις για την άμεση αύξηση των επενδύσεων και των τεχνικών έργων στο σύνολο της επικράτειας!

ΠΑΣΠ ΕΜΠ

21η Απριλίου 1967...

Ομάδα συνταγματαρχών του Ελληνικού Στρατού κατεβάζει άρματα μάχης στο κέντρο της Αθήνας, καταλύει το Σύνταγμα και παίρνει στα χέρια της την εξουσία...

«Εκάναμεν Επανάστασιν», είπαν χαρακτηριστικά…

Μία «επανάσταση» που στόχευε στη διατήρηση της φυλετικής, ιδεολογικής αλλά και θρησκευτικής ομοιογένειας του έθνους, με τη χούντα να καταγράφει τα πολιτικά φρονήματα των Ελλήνων και να τους διαχωρίζει σε «φίλους» και σε «εχθρούς» του καθεστώτος.

50 χρόνια μετά οι όψιμοι υποστηρικτές της χούντας εστιάζουν την επιχειρηματολογία τους σε φράσεις όπως «η χούντα έκανε έργα» και «με τη χούντα κοιμόσουν με ανοιχτή την πόρτα». Προκλητικοί και θρασείς ισχυρισμοί που ακούγονται ολοένα και περισσότερο...

Ναι μεν έργα έγιναν την επταετία αυτή, αλλά η πραγματική οικονομία της χώρας νοσούσε, με το χρέος να αυξάνεται, την ανάπτυξη να περιορίζεται και τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές δαπάνες να μειώνονται σημαντικά! Και όλα αυτά παράλληλα με τα δεκάδες σκάνδαλα κατασπατάλησης κρατικών πόρων.

 Ταυτόχρονα, η φαινομενική εξάλειψη της ανεργίας οφειλόταν κυρίως στα κύματα μετανάστευσης των Ελλήνων που έφευγαν από τη χώρα για να ζήσουν σε πιο φιλελεύθερες χώρες. Αντίστοιχα, το επιχείρημα της ασφάλειας γεννά ένα ερώτημα: «Με τι αντάλλαγμα όμως;»... Είναι γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, ότι οι ελευθερίες των πολιτών είχαν σχεδόν εκμηδενιστεί με τη χούντα να καταστέλλει κάθε έννοια ελεύθερης σκέψης ή δράσης.

50 χρόνια λοιπόν μετά το πραξικόπημα του ’67, προβληματισμό προκαλεί το γεγονός πως συναντά κανείς καθημερινά ανθρώπους που νοσταλγούν εκείνο το καθεστώς. Ωστόσο αν σκεφτεί κανείς πως στα χρόνια της κρίσης η ελληνική κοινωνία είναι παραδομένη στο τέρας του λαϊκισμού, καθόλου έκπληξη δεν προκαλεί η στάση μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή η οποία έστω και επικαλούμενη την «μαύρη επταετία» δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα όπου το πολιτικό σύστημα αδυνατεί.

Ως κοινωνία επομένως, θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε όσα έχει να μας διδάξει η Ιστορία αλλά παράλληλα να μην θεωρήσουμε ποτέ πως η Δημοκρατία και όσα αυτή μας προσφέρει είναι δεδομένα.

Γι’ αυτό λοιπόν ένα πράγμα πρέπει να είναι χαραγμένο στις σκέψεις μας μια μέρα σαν τη σημερινή.

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

ΠΑΣΠ ΕΜΠ

Δόλος ή αφέλεια;

Τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά, σε κάποιες Σχολές του ΕΜΠ, γίναμε μάρτυρες της λυσσαλέας προσπάθειας ορισμένων μόνο σχημάτων της ΕΑΑΚ να πυροδοτήσουν συζητήσεις εντός των συλλόγων αναφορικά με ζητήματα βασισμένα σε ελλιπή ή και πολλές φορές μηδαμινά δεδομένα. Η απουσία οποιουδήποτε ηχηρού θέματος, που να αφορά άμεσα τους φοιτητές και που θα πυροδοτούσε αυτό καθ’εαυτό το κλίμα για Γενικές Συνελεύσεις και κινητοποιήσεις, οδήγησε σε ένα ρεσιτάλ κινδυνολογίας. Αφορμή στάθηκαν τόσο ένα σχέδιο νόμου από πλευράς Υπουργείου Μεταφορών, όσο και κάποιες ενδείξεις και συλλογισμοί – παραλογισμοί που οδηγούσαν στην μηδενιστική άποψη πως καταστρέφονται τα επαγγελματικά μας δικαιώματα και πως διαλύεται ο κλάδος των μηχανικών. Από τη μεριά μας, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, επιλέξαμε συνειδητά να μη λάβουμε μέρος σε αυτό τον όχλο των παραφιλολογιών και από μια αντικειμενική και κριτική σκοπιά να εξετάσουμε τις όποιες αλλαγές, με την αναλυτική μελέτη του νομοσχεδίου, και όχι απλά δίνοντας έμφαση σε 5 γραμμές από ένα ολόκληρο σχέδιο νόμου 45 σελίδων απορρίπτοντας το συνολικά.

Αναλύοντας, λοιπόν, όποιες αλλαγές και κατευθύνσεις από μία κριτική οπτική γωνία...

Είναι γεγονός πως το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αποκτούν οι απόφοιτοι όλων των σχολών του Πολυτεχνείου και κάθε πολυτεχνικής σχολής ανά την Ελλάδα, αποτελεί ένα αρκετά πολύπλοκο ζήτημα. Δύο είναι οι βασικοί άξονες σύμφωνα με τους οποίους θα πρέπει να καθορίζονται εν γένει τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών, ανάλογα με τον κλάδο τους. Καταρχάς, στα επαγγελματικά δικαιώματα θα πρέπει να αποτυπώνεται ουσιαστικά το εκάστοτε πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησε και ολοκλήρωσε ο κάθε απόφοιτος μηχανικός πολυτεχνείου ή πολυτεχνικής σχολής, λαμβάνοντας υπόψιν τα μαθήματα, τα εργαστήρια, την πρακτική άσκηση και οτιδήποτε άλλο περιλαμβάνεται σε αυτό. Επιπλέον, θα πρέπει να διασφαλίζεται ο ενιαίος και αδιάσπαστος χαρακτήρας του πτυχίου που αποκομίζει ένας απόφοιτος μηχανικός, ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα δημιουργίας αποφοίτων πολλών ταχυτήτων με διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά και προκειμένου να εξασφαλίζονται οι συλλογικές συμβάσεις και διεκδικήσεις από τους εκάστοτε κλάδους μηχανικών, στη βάση ενός ενιαίου πτυχίου.

Ωστόσο, η πρακτική δόμηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων με βάση τη νομοθεσία, καθώς επίσης και η ισότητα των ευκαιριών σε επίπεδο αγοράς εργασίας, επιδέχεται μεγαλύτερης ανάλυσης...

Η από καιρό κατάταξη των μηχανικών και των επιχειρήσεων σε τάξεις, ώστε να διασφαλίζεται η πιστοποίηση των δημοσίων τεχνικών έργων και μελετών, και η καταγραφή τους σε μητρώα, προκειμένου να διασφαλίζεται η εγκυρότητα των πληροφοριών, οριοθετούν τα πλαίσια ανάληψης δημοσίων έργων έως σήμερα. Ωστόσο, στα ιδιωτικά έργα υπάρχει ένα καθεστώς το οποίο προβλέπει την ανάληψη τους από κάθε τυχαίο μηχανικό, ανεξαρτήτως μεγέθους του εκάστοτε έργου αλλά και εμπειρίας του μηχανικού, γεγονός που αναδεικνύει σοβαρά προβλήματα αδιαφάνειας και έλλειψης αξιοπιστίας αντίστοιχα στο σύνολο των ιδιωτικών τεχνικών έργων και μελετών.

Το πρόσφατο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υποδομών «Διαδικασίες κεντρικού ελέγχου και διαφάνειας στο σύστημα παραγωγής δημοσίων και ιδιωτικών τεχνικών έργων και υποδομών, δομές στρατηγικού σχεδιασμού δημόσιων υποδομών και λοιπές διατάξεις» επανακαθορίζει τα εν λόγω πλαίσια, προσδίδοντας ένα αίσθημα διαφάνειας, το οποίο συνάδει με διαδικασίες που θα θέλαμε να βλέπουμε στο δημόσιο τομέα, εισάγοντας εργαλεία ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και ελέγχου. Πιο συγκεκριμένα, δημιουργεί για πρώτη φορά ένα ενιαίο ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής, παρακολούθησης και γενικής εποπτείας από την Πολιτεία όλων των τεχνικών έργων και μελετών, με αποτέλεσμα να μειώνονται δραστικά φαινόμενα αυθαίρετης δόμησης και φοροδιαφυγής.

Ωστόσο, μελετώντας το παρόν σχέδιο νόμου, και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 9, εντοπίζονται σημεία στις επιμέρους διατάξεις και άρθρα τα οποία γεννούν ερωτηματικά ως προς το τι ακριβώς προβλέπεται στην πρακτική εφαρμογή του, καθώς επίσης και ορισμένες παθογένειες:

ü  Αναφορικά με τις κατηγορίες μελετών και έργων και τις τάξεις ανά κατηγορία, το τοπίο παραμένει θολό, καθώς δεν υπάρχει σαφές νομικό πλαίσιο, αλλά αναμένεται να οριστεί μελλοντικά. Είναι ανάγκη να κατανεμηθούν ορθολογικά τα έργα στις εκάστοτε κατηγορίες και τάξεις, καθώς επίσης και να οριστούν σαφώς τα όρια, ώστε να αποφεύγονται περαιτέρω φαινόμενα αδιαφάνειας.

ü  Ένα ακόμη μελανό σημείο στο υπό εξέταση σχέδιο νόμου αποτελεί η διαχείριση του μητρώου νομικών προσώπων – εταιρειών από το Υπουργείο Υποδομών, λόγω των πελατειακών λογικών διαπλοκής που μπορούν να αναπτυχθούν. Αξίζει να σημειωθεί πως μία τέτοια επιλογή δεν θα έπρεπε να περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες του Υπουργείου αλλά να πραγματοποιείται μέσω μηχανισμών που έχουν δημιουργηθεί γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό.

ü  Επιπλέον, προβληματικό γεγονός αποτελεί η απουσία θέσπισης πλαισίων έτσι ώστε να ορίζονται δικλείδες ασφαλείας για τους ιδιώτες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις απέναντι στους μεγάλους ομίλους ανάληψης έργων. Η ανάγκη αυτή υφίσταται ακόμα μεγαλύτερη σήμερα στη χώρα μας, όπου τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα μαστίζονται περισσότερο από την οικονομική κρίση, ενώ οι κοινωνικές διαφορές συνεχώς οξύνονται. Σε αυτό το πλαίσιο κρίνουμε απαραίτητη την ύπαρξη ρυθμίσεων που θα θέτουν τους κάτω περιορισμούς σε επίπεδο ανάληψης έργων έτσι ώστε να υπάρχουν ευκαιρίες προς όλους και να μη θίγονται οι μικρότερες επιχειρήσεις.

Το συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου, ωστόσο, απέχει αρκετά από την διαμόρφωση του σε ένα ολοκληρωμένο Νομοσχέδιο, το οποίο και θα προχωρήσει προς ψήφιση στη Βουλή. Τα ερωτήματα που γεννιούνται, λοιπόν, είναι αν αποτελεί αυτό το κυρίαρχο ζήτημα που απασχολεί το σύνολο των μηχανικών και αν υφίσταται λόγος για διεκδικήσεις βραχυπρόθεσμα. Από τη μία πλευρά, η μετέωρη φάση στην οποία βρίσκεται η νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Μεταφορών, και από την άλλη τα θετικά σημεία που προκύπτουν από την παραπάνω ανάλυση του Σχεδίου Νόμου δεν δικαιολογούν στην παρούσα χρονική συγκυρία οποιαδήποτε κινηματική διεκδίκηση. Ωστόσο, είναι ανάγκη να επισημανθούν τα μελανά σημεία και να προταθούν οι αντίστοιχες κατευθύνσεις στα αντίστοιχα θεσμικά όργανα, παρά την παρέλευση του χρόνου διαβούλευσης, ώστε να αντιμετωπισθούν οι παθογένειες του σχεδίου νόμου, καθώς επίσης και να αντιμετωπιστούν τα δομικά προβλήματα στο αχανές σύστημα ανάθεσης δημοσίων και ιδιωτικών έργων, που το εν λόγω νομοθέτημα δεν επιλύει συνολικά.

Παράλληλα, το εν λόγω Σχέδιο Νόμου μπορεί να αντιμετωπίζει ορισμένα θέματα αδιαφάνειας, δεν αντιμετωπίζει, όμως, το βασικότερο όλων των προβλημάτων: τα τεράστια ποσοστά ανεργίας στους μηχανικούς, τα ολιγάριθμα έργα και η έλλειψη επενδύσεων. Αντίθετα, αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το σπουδαιότερο των προβλημάτων, ως μία κοινή, πλέον, τακτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε πως είναι αδήριτη η ανάγκη για μία επενδυτική δραστηριότητα, η οποία θα δώσει το έναυσμα προκειμένου η χώρα μας να ξεφύγει από το παραγωγικό και οικονομικό αδιέξοδο που έχει παγιδευτεί. Προϋπόθεση, όμως, της αύξησης της επενδυτικής δραστηριότητας είναι η δόμηση ισχυρών κρατικών δομών βασισμένες στον θεσμό της αξιολόγησης, με σαφώς μειωμένη γραφειοκρατία και ένα σταθερό φορολογικό και φοροελεγκτικό μηχανισμό που θα διαμορφώσει ένα υγιές επενδυτικό περιβάλλον.

Εν κατακλείδι, λοιπόν, από μία απλή ανάλυση των δεδομένων μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον κινδυνολογία και την παραφιλολογία των συναδέλφων από τα σχήματα της ΕΑΑΚ, οι οποίοι επιχειρούν να μεταφράζουν με ένα δικό τους λεξιλόγιο το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, διογκώνοντας την παραμικρή ενδεχόμενη παθογένεια. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως συγκεκριμένα μόνο σχήματα της ΕΑΑΚ επιλέγουν να εστιάσουν στο παρόν ζήτημα, και συνεπώς εκλείπει η φαινόμενη κοινή αποδοχή της παραπάνω κινδυνολογίας. Παράλληλα, ως πάγια τακτική που απορρέει από την ευθυνοφοβία που διακατέχει τους συναδέλφους τως ΕΑΑΚ, δεν υπάρχει ουδεμία πρόταση στην κατεύθυνση της βελτίωσης του υπάρχοντος συστήματος ανάθεσης δημοσίων και ιδιωτικών έργων, παρά μόνο επαναστατικές φωνές που επιλέγουν να παρακάμψουν το πραγματικό πρόβλημα της έλλειψης έργων και επενδύσεων.

Πρόκειται, όμως, για αφέλεια ή για δόλο;

Από την πλευρά μας, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, οφείλουμε να επισημάνουμε και να ανάγουμε σε κυρίαρχα ζητήματα τόσο την ανάγκη για άμεση αύξηση των επενδύσεων και των έργων στο σύνολο της επικράτειας, όσο και την ανάγκη για ρεαλιστικές λύσεις και προτάσεις από το σύνολο των πολιτικών ομάδων που θέλουν να έχουν λόγο και ρόλο σε μία νέα παραγωγική Ελλάδα.

ΠΑΣΠ ΕΜΠ