Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Σχετικά με το ζήτημα των υποχρεωτικών ασκήσεων στο μάθημα Σήματα και Συστήματα

                      Ένα θέμα που τυγχάνει μεγάλου ενδιαφέροντος στη σχολή μας το τελευταίο χρονικό διάστημα, είναι οι ασκήσεις στο μάθημα Σήματα και Συστήματα, οι οποίες για μία ακόμη χρονιά είναι υποχρεωτικές (όχι με την έννοια ότι δεν θα μπορεί να δώσει κάποιος τελικές εξετάσεις αν δεν έχει κάνει τις ασκήσεις, αλλά με την έννοια ότι το τελικό διαγώνισμα θα βαθμολογείται με άριστα το 8 και οι ασκήσεις θα πιάνουν 2 βαθμούς). Όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος και καθορισμένος τρόπος διδασκαλίας ενός μαθήματος και έτσι επαφίεται στον καθηγητή να διδάξει το μάθημα του όπως ο ίδιος πιστεύει ότι είναι σωστό. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η φοιτητική κοινότητα πρέπει να εκφράζει την δικής της γνώμη για την διδασκαλία των  μαθημάτων, την διεξαγωγή των εξετάσεων και γενικά για την λειτουργία της σχολής. Η γνώμη αυτή δε, θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τους καθηγητές και ύστερα από διάλογο να λαμβάνεται η απόφαση που εξυπηρετεί καλύτερα τα ακαδημαϊκά συμφέροντα.
                 Εμείς από τη μεριά μας, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ προτείνουμε να γίνουν οι ασκήσεις από υποχρεωτικές προαιρετικές, δηλαδή να δίνουν απλά κάποιον βαθμό bonus με την τελική εξέταση να παραμένει να βαθμολογείται στα 10 ή ο τελικός βαθμός να προκύπτει από το μέγιστο της τελικής εξέτασης και του αθροίσματος του 80% της εξέτασης και των 2 βαθμών των ασκήσεων.
                Για μας, το ζήτημα δεν περιορίζεται μόνο στο συγκεκριμένο μάθημα, αλλά αφορά συνολικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα ακαδημαϊκά ζητήματα της Σχολής μας. Η ουσία είναι, ότι η στείρα εξέταση ενός μαθήματος στο τέλος του εξαμήνου με ένα γραπτό που βαθμολογείται απλά με άριστα το 10 δε θεωρείται ως ο βέλτιστος τρόπος εξέτασης, αλλά ούτε και διδασκαλίας των μαθημάτων, αφού αφ ενός ρίχνει όλο το διάβασμα και την πίεση σε μόλις λίγες μέρες, και αφ ετέρου ένα γραπτό από μόνο του δε μπορεί να αντανακλά την προσπάθεια του καθενός. Στα πλαίσια αυτά, τασσόμαστε υπέρ των προαιρετικών σειρών ασκήσεων, οι οποίες επί το πλείστον θα προσμετρούνται ως bonus στον τελικό βαθμό, αφού δίνουν την ευκαιρία σε όσους ενδιαφέρονται και έχουν το χρόνο να έχουν καθολική ενασχόληση με κάποιο μάθημα, ενώ προφανώς αυτό έχει αξία μόνο αν αυτές επιστρέφονται διορθωμένες από το διδάσκοντα, έτσι ώστε να μπορούν οι φοιτητές να μαθαίνουν από τα λάθη τους.
                Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι είμαστε μια τεχνολογική Σχολή, μέρος του μεγαλύτερου Τεχνολογικού Ιδρύματος της χώρας μας, καθιστά ουσιώδες να αυξηθούν οι εργαστηριακές ώρες στα μαθήματα και να μειωθούν αυτές της θεωρίας. Η γνώση μεταδίδεται και αφομοιώνεται καλύτερα όταν οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με αυτά που διαβάζουν, ενώ το αντικείμενο το οποίο σπουδάζουμε, του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανικού υπολογιστών είναι σε μεγάλο βαθμό καθαρά τεχνικό, καθιστώντας αναγκαία την εργαστηριακή εμπειρία του κάθε φοιτητή. Ήδη ως ΠΑΣΠ ΗΜΜΥ, ήμασταν οι μόνοι οι οποίοι αναγνωρίσαμε την ανεπάρκεια αυτή αρκετών μαθημάτων με αποτέλεσμα στην πρόταση μας για το νέο πρόγραμμα σπουδών να προτείνουμε κάτι τέτοιο.
                Συνολικά, θεωρούμε πως είναι αναγκαίο οι ασκήσεις στο μάθημα των Σημάτων να πάρουν προαιρετική μορφή, ιδιαίτερα για τους φοιτητές μεγαλύτερων εξαμήνων που χρωστάνε το μάθημα και που έχουν πολλά αλλά μαθήματα καινούργια να ασχοληθούν. Πέραν αυτού, είναι ζήτημα ουσίας ως φοιτητική κοινότητα να διαμορφώσουμε το πλαίσιο διδασκαλίας των μαθημάτων, όσον αφορά ασκήσεις, εργαστήρια, τρόπο εξέτασης σύμφωνα και με τις δικές μας ανάγκες αλλά προφανώς και το δικό μας βέλτιστο ακαδημαϊκό όφελος.



Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

Έναρξη δήλωσης και διανομής συγγραμμάτων

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας, η περίοδος ηλεκτρονικής δήλωσης συγγραμμάτων, για το εαρινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2015-2016, θα ξεκινήσει την Τρίτη 22 Μαρτίου και θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή 22 Απριλίου. Η υποβολή της δήλωσης γίνεται μέσω της Ηλεκτρονικής Υπηρεσίας Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Συγγραμμάτων - Εύδοξος (www.eudoxus.gr) του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Επιπλέον, αναφέρεται πως η διανομή συγγραμμάτων θα ξεκινήσει την Τρίτη 22 Μαρτίου και θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή 20 Μαϊου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του υπουργείου ΕΔΩ

Άμεση πρόσβαση στο σύστημα Εύδοξος και δήλωση μαθημάτων ΕΔΩ

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Εξελίξεις σχετικά με το ζήτημα της πρακτικής άσκησης

Όσον αφορά το ζήτημα της πρακτικής άσκησης και της αμοιβής των ασκούμενων φοιτητών, ο Κοσμήτορας της Σχολής μας έβγαλε την παρακάτω ανακοίνωση:
Με απόφαση της Συγκλήτου οι αμοιβές των ασκούμενων φοιτητών του ΕΜΠ, στα πλαίσια των πρακτικών ασκήσεων, θα είναι 400€ μηνιαίως. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνονται 270€ από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ (Η ΣΗΜΜΥ δεν συμμετέχει) και επιχορήγηση 130€ από τον Τακτικό Προϋπολογισμό του ΕΜΠ. Η ΣΗΜΜΥ έχει εκφράσει την αντίθεσή της με την ανωτέρω απόφαση και ζητεί να υπάρξει ειδική ρύθμιση για τους 25 φοιτητές της, που πρόκειται να ασκηθούν την τρέχουσα περίοδο, με αμοιβή 29€/ημερησίως από τον Τακτικό Προϋπολογισμό της Σχολής όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Το αίτημα, με την σχετική τεκμηρίωση, έχει σταλεί προ ημερών στον Πρύτανη προκειμένου να δρομολογηθεί ως εισήγηση του Ιδρύματος για την έκδοση της σχετικής ΚΥΑ (τροποποιητική).
Ως  ΠΑΣΠ ΗΜΜΥ ΕΜΠ, από την πρώτη στιγμή είχαμε εναντιωθεί στην απόφαση του Πρύτανη σχετικά με την αμοιβή όλων των πρακτικάριων του ΕΜΠ στα 400 ευρώ, αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες που έχει η πρακτική στη Σχολή μας. 

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η πρακτική άσκηση στη Σχολή μας είναι αποτέλεσμα καθαρά και μόνο δικών μας προσπάθειων, καθώς μέχρι πριν 3 χρόνια η Σχολή μας δεν προσέφερε καν αυτή τη δυνατότητα στους φοιτητές της. Ωστόσο, μετά από πρόταση μας στα όργανα του Τμήματος, και ύστερα από άσκηση πολλών πιέσεων σε καθηγητές και Κοσμήτορα καταφέραμε αυτό που για τους άλλους ήταν κόκκινη γραμμή,τη θέσπιση δηλαδή της πρακτικής άσκησης στη Σχολή μας.

Αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά η αξία και η ουσία του φοιτητικού συνδικαλισμού, η οποία δεν είναι άλλη από την αέναη προσπάθεια για εξυγχρονισμό του Ελληνικού Πανεπιστημίου, ο οποίος μπορεί να επιτευχθεί μέσω προτάσεων και δράσεων, και όχι μέσω του στείρου αρνητισμού και των καταλήψεων.

Όντας η μόνη λογική φωνή μέσα στη Σχολή μας, και απέναντι στις δυνάμεις των ΕΑΑΚ και της ΚΝΕ, οι οποίες βρίσκονται στη Σχολή προκειμένου να εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα και να την κλείνουν ανά πάσα στιγμή με τις καταλήψεις τουςδεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο και πιο σύγχρονο Τμήμα, αλλά και για συνολικά το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, κάτι που αποδείξαμε και την περσινή χρόνια, κατά την οποία ήμασταν οι μόνοι οι οποίοι καταθέσαμε ολοκληρωμένη πρόταση για το νέο πρόγραμμα σπουδών.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

22 χρόνια χωρίς τη Μελίνα

Σήμερα συμπληρώνονται 22 χρόνια από το θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, μιας σπουδαίας προσωπικότητας, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της τόσο στα καλλιτεχνικά όσο και στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας.
Η Μελίνα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου 1920 και μεγάλωσε σε μια οικογένεια με έντονη πολιτική δράση. Η αγάπη της προς την υποκριτική τέχνη την οδήγησε το 1938 στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ 6 χρόνια αργότερα έκανε τη πρώτη εμφάνισή της στο θεατρικό σανίδι. Το 1951 ξεκινά τη διεθνή της καριέρα από τη Γαλλία, όπου γνωρίζει τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής της, τον σκηνοθέτη,ηθοποιό και σεναριογράφο Ζυλ Ντασσέν. Κατά τη διάρκεια της επταετίας (1967-1974) πολέμησε σφοδρά τη Χούντα, χρησιμοποιώντας τη φήμη και τη λάμψη που είχε αποκτήσει, με συνέπεια να της αφαιρεθεί η ελληνική υπηκοότητα. Έδωσε αρκετές συναυλίες και διοργάνωσε αρκετά μεγάλο αριθμό πορειών αντιδικτατορικού χαρακτήρα. Επεδίωξε και συναντήθηκε με πολιτικούς αλλά και με πνευματικές προσωπικότητες παγκοσμίου κύρους, με σκοπό να τους ευαισθητοποιήσει ενάντια στη χούντα. Κατά την διάρκεια των αγώνων της έγιναν εναντίον της απόπειρες δολοφονίας, μία από τις οποίες παραλίγο να της στερήσει τη ζωή. Με την πτώση της χούντας επιστρέφει στην Ελλάδα όπου και εγκαθίστανται μόνιμα πλέον και συνεργαζόμενη με στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης Π.Α.Κ. και τον Ανδρέα Παπανδρέου ιδρύουν το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Κατεβαίνει υποψήφια στη Β` Πειραιά το 1974 αλλά δεν καταφέρνει να εκλεγεί βουλευτής, πράγμα το οποίο επιτυγχάνει το 1977. Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού κατά τα χρονικά διαστήματα 1981-1989 και 1993-1994, θέση η οποία της έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει εκστρατεία για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης. Το 1990 διεκδίκησε την δημαρχία της Αθήνας, χωρίς όμως επιτυχία. Στη δεύτερη θητεία της στο υπουργείο πολιτισμού δίνει μεγάλη σημασία στην εισαγωγή του πολιτισμού και της θεατρικής αγωγής στα σχολεία, αλλά καταβεβλημένη από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης, την Κυριακή 6 Μαρτίου του 1994. Υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους. Ενταφιάστηκε σε οικογενειακό τάφο. Ο θάνατός της προκάλεσε εκδηλώσεις συγκίνησης σε όλο τον κόσμο. Πολλοί πολιτικοί ηγέτες στέλνουν συλλυπητήρια μηνύματα στην οικογένειά της και στην Ελλάδα. Την ώρα της κηδείας της τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Μπρόντγουεϊ παραμένουν κλειστά.
Το όνομα αυτής της σπουδαίας Ελληνίδας συνδέθηκε με τις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας που εκφράστηκαν με την αποφασιστική συμβολή της στον αντιδικτατορικό αγώνα στη χώρα μας. Με τις πολιτικές τις απόψεις που συνεχώς εξέφραζε στα διεθνή ΜΜΕ, εμψύχωνε τον ελληνικό λαό και ταυτόχρονα κατάφερε να ευαισθητοποιήσει τη παγκόσμια κοινότητα κατά του τυραννικού καθεστώτος. Η αγάπη της για την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό αποτυπώθηκε έντονα όλο το διάστημα της παρουσίας της στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Η σημαντικότερη παρακαταθήκη που άφησε το πολιτικό της έργο, υπήρξαν οι πολυετείς αγώνες της για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα καθώς και το όραμά της για τη δημιουργία του Μουσείου της Ακρόπολης.

Σήμερα, 22 χρόνια μετά το θάνατό της, η μνήμη της Μελίνας παραμένει ζωντανή στις καρδιές όλων των Ελλήνων που πρεσβεύουν τα δημοκρατικά ιδεώδη τα οποία  υπερασπίστηκε αφιερώνοντας ολόκληρη τη ζωή της. Ως προοδευτικοί νέοι, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε το έργο σπουδαίων ανθρώπων σαν κι εκείνη, υπερασπιζόμενοι την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τις δημοκρατικές διαδικασίες.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Αποτελέσματα Γενικής Συνέλευση ΦΣ ΗΜΜΥ 3/3

Η Σημερινή Γενική Συνέλευση ΦΣ δεν είχε την απαιτούμενη απαρτία προκειμένου να ληφθεί κάποια απόφαση. Στο ΔΣ που ακολούθησε, αποφασίστηκε η συμμετοχή του φοιτητικού μας συλλόγου σε κινητοποίηση στο γραφείο του Πρύτανη κ. Γκόλια την Παρασκευή 4/3 στις 12:00 σχετικά με το ζήτημα της πρακτικής άσκησης.

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Η Ευρώπη Δοκιμάζεται...

Το κυρίαρχο ζήτημα το οποίο απασχολεί σύσσωμη την κοινή γνώμη, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι οι προσφυγικές ροές λόγω της εμπόλεμης κατάστασης που επικρατεί στη Συρία. Ο αγώνας για επιβίωση οδήγησε τους ανθρώπους αυτούς στο δρόμο της προσφυγιάς, όπου μέσω της Τουρκίας και των υδάτινων συνόρων με την Ελλάδα, κατέληξαν στη χώρα μας, με στοχοθεσία την εγκατάστασή τους σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Η γειτονική χώρα της Τουρκίας, από την πρώτη στιγμή που παρατηρήθηκε η συσσώρευση προσφυγικού πληθυσμού στα νοτιοανατολικά της σύνορα, μοναδικό της μέλημα ήταν η σταδιακή απέλαση όλων των προσφύγων και μεταναστών, εκμεταλλευόμενη τους μεγάλους αριθμούς και το δίκτυα διακίνησης από τα οποία κερδίζουν καθημερινά οι διακινητές, αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες ζωές που θέτουν σε κίνδυνο, δίχως μάλιστα να εμπλέκεται ουσιαστικά το ίδιο το κράτος. Η συγκεκριμένη στάση σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη για μία Τουρκία του Ερντογάν η οποία έχει φυλακίσει χιλιάδες φοιτητές για το «έγκλημα» της ελευθερίας του λόγου και έχει συλλάβει εκατοντάδες δημοσιογράφους για την «απαράδεκτη» συνεισφορά τους στην ελευθερία της ενημέρωσης. Παράλληλα, όμως, φροντίζει να αξιοποιεί τις ευκαιρίες που τις δίνονται, εκβιάζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση, αποκομίζοντας τεράστια κονδύλια τα οποία και θεωρητικά θα αξιοποιήσει για τις υποδομές υποδοχής και περίθαλψης προσφύγων. Η διαχείριση του προβλήματος, λοιπόν, μετακυλίεται στην Ελλάδα και κατ’επέκταση στην Ευρώπη. Λάθη επί λαθών έχουν οδηγήσει στο σημερινό σημείο μηδέν, με την απόφαση των Σκοπίων και της Αλβανίας να κλείσουν τα σύνορά τους με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η συσσώρευση μεγάλου αριθμού προσφύγων και μεταναστών στις συνοριακές γραμμές αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα.
Στο θέμα της αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης οι ευθύνες βαραίνουν τόσο την Ελλάδα όσο και την Ευρώπη συνολικά.
Πιο συγκεκριμένα, η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τα αλλεπάλληλα και αδικαιολόγητα σφάλματα τακτικής στην αντιμετώπιση του ζητήματος του προσφυγικού δηλώνει ευθαρσώς την ελλιπή βούληση της στο να αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και τις επακόλουθες συνέπειες τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αντίθετα αναλώνεται από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων της σε ανούσια τεχνάσματα στο πλαίσιο μίας ερασιτεχνικής εξωτερικής πολιτικής. Η χαρακτηριστική καθυστέρηση στην ανάληψη πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση του προβλήματος σε εθνικό επίπεδο, όπως η κατασκευή των προσωρινών κέντρων φιλοξενίας, μια διαδικασία που στα χαρτιά δρομολογείται ήδη από το 2013, υποδηλώνει την ανικανότητα της παρούσας κυβέρνησης να διαχειριστεί την κατάσταση. Ακόμα χειρότερα, η απουσία στοχευμένου και ουσιαστικού ελέγχου των θαλάσσιων συνόρων με την Τουρκία με γνώμονα την ανθρώπινη ζωή, οδήγησε σε ανεξέλεγκτα προσφυγικά ρεύματα που, σε συνδυασμό με την απουσία υποδομών σε πρώτο στάδιο και με τις ανεπαρκείς διπλωματικές κινήσεις, οδήγησαν στην πλήρη αναξιοπιστία της χώρας μας σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, αλλά και τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων εντός της ελληνικής επικράτειας. Επιπλέον, η πρόσφατη εξέλιξη με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, αν και φαινομενικά μπορεί να αποτελέσει μία πρόσκαιρη λύση, υποδηλώνει την αδυναμία της χώρας να διατηρήσει την εθνική της κυριαρχία, η οποία και απειλείται με τη σταδιακή δημιουργία αστάθειας στην περιοχή του ανατολικού Αιγαίου, με τις ευθύνες να βαραίνουν αποκλειστικά τη σημερινή συγκυβέρνηση.
Ωστόσο, η κρισιμότητα του ζητήματος αφορά συνολικά την ευρωπαϊκή κοινότητα και για αυτό το λόγο η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να βρίσκεται μόνη της αντιμέτωπη με την επίλυσή του. Η υποτίμηση της σπουδαιότητας του προσφυγικού από μέρους και της Ευρώπης στο αρχικό ξέσπασμά του, είχε ως αποτέλεσμα τη σημερινή διεύρυνση και κατάληξη του σε πρόβλημα ενότητας της Ευρώπης. Αυτό γίνεται εμφανές αφενός από την αδυναμία ελέγχου τήρησης των συμφωνηθέντων στο εσωτερικό της Ένωσης, όπως η διακίνηση των προσφυγικών ροών σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Aφετέρου γίνεται ξεκάθαρο από την πρωτοβουλία κάποιων χωρών για εφαρμογή μονομερών ενεργειών και κινήσεων που δυσχεραίνουν το έργο των υπόλοιπων χωρών και κυρίως της Ελλάδας, με αποκορύφωμα την πρόσφατη σύνοδο της Βιέννης, όπου η Αυστρία έκλεισε τα σύνορά της, συμπαρασύροντας κι άλλες χώρες εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ανικανότητα φύλαξης των εξωτερικών ευρωπαϊκών συνόρων, ένα ακόμη σημάδι αδυναμίας της Ευρώπης, την οδήγησε σε σπασμωδικές και κακές διπλωματικές κινήσεις με την Τουρκία, η οποία εκμεταλλευόμενη την ολιγωρία της Ένωσης εισέπραξε κονδύλια ύψους τριών δις ευρώ ως στήριξη για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, μια κίνηση που αποδείχθηκε άστοχη και άκαρπη μαζί με την υπόλοιπη συνολική διαχείριση των προσφυγικών ροών.
Είναι γεγονός, λοιπόν, πως η Ευρώπη αδυνατεί να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση στο σύνολό της, ως επέκταση της ευρύτερης αδυναμίας της να ανταπεξέλθει στις κρίσεις που παρουσιάζονται και απειλούν όχι μόνο το όραμα της ενωμένης Ευρώπης αλλά και τον όποιον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της έχει απομείνει.
Ποιό είναι, όμως, το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση γεννήθηκε ως μια ιδέα στα μυαλά διορατικών ηγετών αλλά και στη ευρύτερη συλλογική συνείδηση των λαών της στο πλαίσιο μιας ηπείρου η οποία προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της από τον ισοπεδωτικό Β’Παγκόσμιο Πόλεμο και ταυτόχρονα να θέσει τις βάσεις για μια πορεία προόδου και ευημερίας. Από την πρώτη στιγμή προσπάθειας αναδημιουργίας της Ευρωπαϊκής Οικογένειας έγινε σαφής η στοχοθεσία ειρηνικής διαβίωσης των λαών της μέσα από την κοινή διαχείριση των πόρων που διαδραμάτισαν ζωτικό ρόλο στους παγκόσμιους πολέμους, αλλά και η στοχοθεσία οικονομικής και συνεπώς κοινωνικής ανέλιξης μέσα από την άρση εμπορικών φραγμών και τη δημιουργία κοινής αγοράς. Παράλληλα, η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης καλλιεργήθηκε στις συνειδήσεις κρατών και λαών αποδίδοντας ανθρωπιστικά ιδεώδη και δημοκρατικές αξίες στην κατεύθυνση ενοποίησης τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό και ανθρωπιστικό. Το όραμα αυτό πήρε σάρκα και οστά με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου όλα τα κράτη μέλη έδωσαν την δική τους πνοή, προσδίδοντας μέρος της λαϊκής και εθνικής τους κυριαρχίας. Η επίτευξη νομισματικής ένωσης των κρατών, η ένωση σε τελωνειακό επίπεδο αλλά φυσικά και σε επίπεδο αγοράς πλαισιώθηκαν από τη δημιουργία της ένωσης σε πολιτικό επίπεδο, μέσω της οποίας υλοποιείται η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Το τεράστιο επίτευγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την διατήρηση της ειρήνης και τελικά της συνεργασία των χωρών της μετουσιώθηκε σε πραγματική κοινωνική ανέλιξη και ευημερία, αυξάνοντας το βιοτικό επίπεδο του συνόλου των Ευρωπαίων πολιτών, εισάγοντας ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά στην λειτουργία του ευρωπαϊκού μηχανισμού στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του σεβασμού προς το περιβάλλον.
Δυστυχώς, οι πολλαπλές κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας ξεγύμνωσαν την πολιτική ηγεσία της Ευρώπης, μαρτυρώντας από τη μία τη νωπή σύσταση της Ένωσης σε πολιτικό επίπεδο και από την άλλη την αδυναμία της να αντιμετωπίσει σύσσωμη τις κρίσεις που παρουσιάζονται. Οι ευθύνες βαραίνουν την ηγεσία της η οποία έχασε τον προσανατολισμό της, αναδεικνύοντας ως αυτοσκοπό την οικονομική ένωση και όχι την ένωση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, γεγονός που αποτυπώνεται στην γρήγορη και εύκολη ένταξη χωρών στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, οι οποίες ενδεχομένως να μην ήταν έτοιμες να αποτελέσουν μέρος της αλλά και να υιοθετήσουν τα ιδανικά και τις αξίες της. Στο βωμό, λοιπόν, της καλπάζουσας οικονομίας της και με φόντο το ισχυρό της νόμισμα, θυσίασε τη σταθερότητα και το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, περιθωριοποιώντας τα πολιτικά της χαρακτηριστικά. Με τον τρόπο αυτό και παράλληλα με τις ολιγωρίες της τόσο στο ζήτημα της οικονομικής κρίσης, όσο και αυτό της προσφυγικής κρίσης, έδωσε πατήματα σε κάθε αμφισβητία λαοπλάνο ηγέτη να ανελιχθεί πολιτικά εντός της Ευρώπης, αλλά έδωσε επίσης και δικαιώματα στους λαούς να αμφισβητήσουν την ίδια την ύπαρξη της. Το επακόλουθο της γέννησης του ευρωσπεπτικισμού, μια ιδεολογία αμφιβολίας ή αντίθεσης προς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επισκίασε ακόμα περαιτέρω το μέλλον της Ένωσης, δημιουργώντας ένα επιπλέον βαρίδι στην ελλειπή πολιτική βούληση των ηγετών της και την αδυναμία τους να εμπνεύσουν και να εμφυσήσουν το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης.
Οι συνέπειες του ασταθούς πολιτικού σκηνικού κορυφώνονται με το πιθανό σενάριο εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την Ένωση, με το οποίο καθίσταται σαφής ο αποκλειστικά οικονομικής φύσεως χαρακτήρας της Ευρώπης, όπου οι χώρες έκδηλα εκβιάζουν την ηγεσία της ώστε να αποκτήσουν επιπλέον προνόμια εις βάρος των υπολοίπων. Η κατάρρευση της ισοτιμίας των μελών εντός της Ένωσης αποτελεί μία ακόμα πληγή στο όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπου για να παραμείνει ζωντανό απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των κρίσεων που βιώνει.
Ανάγκη για από κοινού δράση, ανάγκη για περισσότερο «Ευρώπη»
Πιο συγκεκριμένα, λοιπόν, στο αδιέξοδο της προσφυγικής κρίσης, η Ευρώπη υποχρεούται να απαντήσει επιτυγχάνοντας, καταρχάς, τη σύμπνοια των χωρών της σε μία ανθρωπιστική κατεύθυνση που θα διασφαλίζει τη συνεργασία τους. Επιπλέον, επιδιώκοντας την ισχυροποίηση της σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής καλείται να υποχρεώσει την Τουρκία, η οποία εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα δικά της συμφέροντα, να συνεργαστεί, προσλαμβάνοντας κονδύλια τα οποία και θα μετουσιώσει σε υποδομές για την υποδοχή και περίθαλψη προσφύγων, υπό τον έλεγχο και την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπρόσθετα, καλείται να ελέγξει τα εξωτερικά της σύνορα με τη συνεργασία των χωρών της, ώστε αφενός να υπάρχει επίγνωση και μεγαλύτερη ασφάλεια κατά την εισροή προσφύγων και μεταναστών, αποφεύγοντας τους εκατοντάδες θανάτους που επισκιάζουν την ίδια της την ύπαρξη, αλλά και αφετέρου να αποφεύγονται κινήσεις υψηλού ρίσκου όπως η ανάμειξη του ΝΑΤΟ. Έπειτα, οι κατευθύνσεις πρέπει να εστιάζουν στην ισοβαρή κατανομή των προσφύγων με ποσοστώσεις οι οποίες και θα προσδιορίζονται από την έκταση, τον πληθυσμό και την οικονομική κατάσταση της εκάστοτε χώρας, ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η χρηματοδότηση των χωρών υποδοχής και ενδιάμεσων σταθμών των προσφυγικών ροών.
Το σημερινό οριακό σημείο, όπου η Ευρώπη δοκιμάζεται συνολικά, απαιτεί από τους λαούς της Ευρώπης να απεμπολήσουν κάθε ίχνος εσωστρέφειας ιδιαίτερα όσον αφορά το προσφυγικό ζήτημα. Είναι ανάγκη να επιδοκιμάσουν φιλοευρωπαϊκές ηγεσίες, και αυτές, από τη δική τους πλευρά, να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις κρίσεις που βιώνει η Ένωση, τόσο σε επίπεδο οικονομίας, όσο και σε επίπεδο προσφύγων, εισάγοντας ανθρωπιστικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, με σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο σε μία τέτοια κατεύθυνση θα μπορέσει εκ νέου η ηγεσία της Ευρώπης να κερδίσει την εμπιστοσύνη του συνόλου των πολιτών της και να δημιουργήσει στις συνειδήσεις των λαών και πάλι την ιδέα μιας Ενωμένης Ευρώπης.
Απέναντι σε συμφέροντα παγκοσμίου βεληνεκούς που θέλουν τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ανάπτυξη μίσους και ανταγωνισμού μεταξύ των χωρών της, απέναντι στην τρομοκρατία που σπέρνει τον φόβο και καλλιεργεί την εσωστρέφεια, απέναντι σε όσες εγχώριες δυνάμεις επιθυμούν την περιχαράκωση της Ελλάδας αλλά και της κάθε χώρας ξεχωριστά, η Ευρώπη πρέπει να δώσει απαντήσεις και να αποτελέσει και πάλι μία Ευρωπαϊκή Οικογένεια, νησίδα ειρήνης και ευημερίας, ένα παράδειγμα συνεργασίας κρατών και λαών για ολόκληρο τον κόσμο.

ΠΑΣΠ ΕΜΠ