Το τελευταίο διάστημα, τα
μάτια ολόκληρου του πλανήτη, πέραν από τις αλόγιστες καταστροφές στην Αυστραλία
από τις φονικές πυρκαγιές, με την κλιματική αλλαγή να δείχνει για ακόμα μία
φορά τις καταστροφικές της συνέπειες, είναι στραμμένα στις ραγδαίες εξελίξεις
στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Η
προσέγγιση τους μπορεί να γίνει είτε παρατηρώντας τη διεθνή σκακιέρα, είτε
εστιάζοντας στη χώρα μας και τις καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί στο σύνθετο
γειτονικό της γεωπολιτικό περιβάλλον.
Αρχικά, στην εν λόγω ευρύτερη περιοχή, δεσπόζει εδώ και χρόνια η
θλιβερή εικόνα της ισοπεδωμένης Συρίας, τόσο από τον εμφύλιο και τη δράση του ISIS, όσο και
από τις πολεμοχαρείς ορέξεις των διεθνών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, είτε δια
αντιπροσώπων, είτε και αυτοπροσώπως, των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ιράν, της
Ρωσίας αλλά και της γειτονικής Τουρκίας, στο βωμό αντικρουόμενων συμφερόντων. Η
εκ νέου εμπλοκή της Τουρκίας, μάλιστα, με μια ιδιαίτερα αιχμηρή επεκτατική
πολιτική προς κάθε κατεύθυνση σε μια προσπάθεια να ισχυροποιήσει τη θέση της
τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό, μαρτυρά πως τίποτα δεν πρέπει να
θεωρείται λήξαν. Τη σκυτάλη πήραν εκ νέου Η.Π.Α. και Ιράν, οι μεν Η.Π.Α.
προχωρώντας αιφνιδιαστικά στην εκτέλεση ενός Ιρανού υποστράτηγου, και το δε
Ιράν απαντώντας με σειρά επιθέσεων, εξαπολύοντας παράλληλα απειλές περαιτέρω
κλιμάκωσης και ακόμα και χρήσης πυρηνικών όπλων.
Δυστυχώς, για ακόμα μία φορά, ορισμένες
πολιτικές ηγεσίες ισχυρών χωρών όχι απλά αδυνατούν να αποτρέψουν, αλλά αντίθετα
ενορχηστρώνουν νέες πολεμικές συρράξεις, επιχειρώντας να κερδίσουν έδαφος σε
έναν διαρκή αγώνα για τον έλεγχο του παγκόσμιου πλούτου ή ακόμα και για να
αντιμετωπίσουν εγχώριες πολιτικές αψιμαχίες, αποπροσανατολίζοντας την κοινή
γνώμη. Για ακόμα μία φορά η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η άνοδος του βιοτικού
επιπέδου και η άμβλυνση των ανισοτήτων μεταξύ των κοινωνιών της Δύσης και των
υποανάπτυκτων χωρών μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, πίσω από διεθνή και εγχώρια
συμφέροντα.
Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ δεν μπορούμε παρά
να καταδικάσουμε όλες αυτές τις ενέργειες οι οποίες κλιμακώνουν την ένταση και
που ήδη οδηγούν ή μπορεί να οδηγήσουν σε νέες πολεμικές συγκρούσεις. Είναι καθήκον των δημοκρατικών χωρών και των κυβερνήσεων τους μέσω
διεθνών οργανισμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη ή η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, βέβαια,
σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου αδυνατεί να επιβληθεί σε διεθνές επίπεδο, να
επιχειρήσουν μέσω της διπλωματικής οδού στην κατεύθυνση της αποκλιμάκωσης και
της σταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή. Ακόμα και η χώρα μας, στο βαθμό που
μπορεί να επηρεάσει τη διεθνή σκακιέρα, πρέπει να κινείται με γνώμονα, πέραν
του εθνικού συμφέροντος, και της ειρήνευσης.
Η αδυναμία, ωστόσο, της χώρας
να σταθεί διπλωματικά στα πόδια της, όπως ακριβώς αδυνατεί να σταθεί και
οικονομικά την τελευταία δεκαετία, είναι προφανής.
Εστιάζοντας, λοιπόν, στο σύνθετο γειτονικό της γεωπολιτικό περιβάλλον, είναι
σαφές πως έχει χάσει τη διπλωματική της αίγλη ως ισχυρό πυλώνα της
νοτιοανατολικής Ευρώπης. Παράλληλα στην Τουρκία, ο Τ. Ερντογάν πυροδοτεί
εντάσεις που εξυπηρετούν τον επεκτατισμό του και τις ιμπεριαλιστικές του
διαθέσεις. Η εργαλειοποίηση του ζητήματος της προσφυγικής κρίσης, η συνολική
πολιτική του απέναντι στη Κύπρο όσον αφορά την ΑΟΖ, η συνολική εμπλοκή στον
πόλεμο της Συρίας και η πρόσφατη συμφωνία που σύναψε με την φίλα προσκείμενη
κυβέρνηση της Λιβύης για τον καθορισμό ΑΟΖ καταδεικνύουν τον κυρίαρχο ρόλο της
Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και τις διαθέσεις
της απέναντι στη χώρα μας. Απαντήσεις στην Τουρκία, δυστυχώς, αδυνατούμε ως
χώρα να δώσουμε μονομερώς, και συνεπώς στρεφόμαστε στις διεθνείς συμμαχίες ως
εγγυητές απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Η πολυπλοκότητα, όμως, των διεθνών σχέσεων στη γύρω περιοχή λόγω και
της κλιμακούμενης έντασης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής δεν επιτρέπει την
ευθεία υποστήριξη στην Ελλάδα, γεγονός που δυσχεραίνει περαιτέρω τη θέση μας
και εξασθενεί τη διπλωματική μας ισχύ.
Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, προβληματιζόμαστε βαθιά για την αδυναμία αυτή και κρούουμε
τον κώδωνα του κινδύνου. Χρειάζεται η
χώρα να πατήσει στα πόδια της και να ισχυροποιηθεί, να επιχειρήσει μέσω της
διπλωματικής οδού για την αποκλιμάκωση στην ευρύτερη περιοχή, με
διαπραγματευτικό χαρτί τις συμβάσεις για τις αμερικανικές βάσεις, και να
επιδιώξει συνεργασίες με άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα η ολοκλήρωση της
συμφωνίας για τον αγωγό Eastmed, ώστε
να επανέλθει η σταθερότητα. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο όμως, δεν θα
πρέπει να προσφέρει γη και ύδωρ στις Η.Π.Α. όπως έκανε ο Κ. Μητσοτάκης στη πρόσφατη
επίσκεψή του στο Λευκό Οίκο, ούτε βέβαια να υποστηρίζει την ωμή ανάμιξή τους σε
τρίτες χώρες όπως έγινε με τη δολοφονία του Ιρανού υποστράτηγου. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές απαιτείται
από την κυβέρνηση η χάραξη μιας σοβαρής και υπεύθυνης πολιτικής, μακριά από
εθνικιστικές κορώνες και συνθηματολογία ώστε να μην εμπλακεί η χώρα μας σε
καμιά σύρραξη και βεβαίως να μην απειληθεί η ακεραιότητά της.
ü Καμία νομιμοποίηση των Η.Π.Α. για στρατιωτικές επεμβάσεις σε τρίτες χώρες.
üΚαμία ανάμειξη της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
ü Όχι γη και ύδωρ στις Η.Π.Α. – Διαπραγμάτευση των συμβάσεων για τις
αμερικανικές βάσεις.
ü Επαναδιαπραγμάτευση των όρων συμμετοχής στο ΝΑΤΟ.
ü Πίεση στην Ε.Ε. για δραστικά μέτρα έναντι διεθνών ιμπεριαλιστικών
ενεργειών.
ü Ειρηνική συνεργασία με γειτονικές χώρες.
ΠΑΣΠ ΕΜΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου