Τι γίνεται με τα Κ.Ε.Σ ?

Το νέο μνημόνιο φέρνει στην επιφάνεια ένα ζήτημα που είχε ξεχαστεί για πολλά χρόνια. Αυτό δεν είναι άλλο από την αναγνώριση των Κ.Ε.Σ. από το κράτος. Ας πάρουμε όμως το θέμα από την αρχή...

Το 2006, επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, επιχειρείται η αναθεώρηση του Συντάγματος, και πιο συγκεκριμένα του άρθρου 16, που αφορά την παιδεία και τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με τη σύμφωνη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ , προτείνει τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων καθώς και την πλήρη αναγνώριση των κολλεγίων και γενικότερα των Κ.Ε.Σ. Ωστόσο, με το φοιτητικό κίνημα να πραγματοποιεί μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, η αναθεώρηση δεν γίνεται ποτέ. Παρόλα αυτά πλείστα νομοθετήματα ψηφίστηκαν στο πέρασμα των χρόνων, ώστε να γίνει γόνιμο και ώριμο το έδαφος για τη θέσπιση αναγνωρισμένων κολλεγίων και στην Ελλάδα. Με τη θέσπιση της βάσης του 10, πολλοί υποψήφιοι φοιτητές επέλεξαν να σπουδάσουν σε κολλέγια ξένων μητρικών Ιδρυμάτων εντός και εκτός της χώρας ή και ιδιωτικών, παραπλανημένοι από τις φήμες και την σπερμολογία, που ήθελαν τα πτυχία τους να κατοχυρώνουν επαγγελματικά δικαιώματα. Επιπλέον, ήρθε η κατάργηση επίσημων φορέων και εξετάσεων που αναγνώριζαν τα πτυχία πανεπιστημίων του εξωτερικού και των εγχώριων παραρτημάτων τους και θεσμοθετήθηκαν όργανα ψευτοαναγνώρισης των πτυχίων αυτών, όπως συγκεκριμένα επήλθε η αντικατάσταση του ΔΙΚΑΤΣΑ από το ΔΟΑΤΑΠ. Όργανα που παρέκαμπταν τις όποιες αξιοκρατικές διαδικασίες υπήρχαν ως τότε. Σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Κοινοτήτων, βάζοντας πλάτες στην κυβερνηση, ξεκαθάρισε πως δεν παραβιάζεται το άρθρο 16, καθώς τα κολλέγια δεν ανήκουν στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας αλλά στη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία εδρεύουν. Κάπως έτσι οι απόφοιτοι κολλεγίων εξασφάλιζαν πτυχία με επαγγελματική δύναμη και ισχύ, χωρίς όμως να γίνεται πλήρης εξίσωση αυτών με τα πτυχία ελληνικών ΑΕΙ-ΤΕΙ.


Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε υπέρ του επαγγελματικού αδιεξόδου των αποφοίτων των Κ.Ε.Σ., καθώς έχουν δαπανήσει χρόνο και χρήμα για τις σπουδές τους και δικαιούνται κάποια επαγγελματική αναγνώριση, βάσει του γνωστικού αντικειμένου των σπουδών τους. Ωστόσο, θεωρούμε αδιανόητη την ισοτίμηση των πτυχίων που παρέχουν ελληνικά δημόσια ΑΕΙ-ΤΕΙ με αυτά των κολλεγίων και των λοιπών Κ.Ε.Σ., τα οποία, ουσιαστικά, αποτελούν πτυχία χωρίς καμία πιστοποίηση και κανέναν έλεγχο της ποιότητας τους!


Σήμερα, ωστόσο, η κυβέρνηση και πάλι επιθυμεί τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων-κολλεγίων. Στις διατάξεις του Μνημονίου 3, λοιπόν, ορίζεται ότι τα κολέγια θα παρέχουν πτυχία για τριετή φοίτηση (Bachelor) και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών (Master). Επίσης, ο συσχετισμός των πτυχίων των ΑΕΙ και ΤΕΙ με τα κολλέγια 3ετούς φοίτησης παραπέμπει ξεκάθαρα στο ότι η διάσπαση του πτυχίου μας 3+2 έτη έχει δρομολογηθεί. Ακόμα, από το ίδιο το Μνημόνιο 3 δίνεται η δυνατότητα σε ιδιώτες και νομικά πρόσωπα να δηλώσουν αίτηση για χορήγηση ή για ανανέωση άδειας κολλεγίων. Εν ολίγοις, θα μπορεί οποιοσδήποτε, να χορηγεί πιστοποιημένα πτυχία, τα οποία έχουν περάσει από ελάχιστο ή καθόλου έλεγχο! Και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι έπεσε με την τροπολογία σύμφωνα με την οποία, τα πτυχία των ιδιωτικών αυτών πανεπιστημίων θα ισοδυναμούν με αυτά των ανώτατων και ανώτερων δημοσίων Ιδρυμάτων της Ελλάδας.


Καθίσταται σαφές πως η επικίνδυνη και αποτυχημένη πολιτική των μνημονίων ετοιμάζεται να σαρώσει και το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας και να καταβαραθρώσει το ήδη ετοιμόρροπο ελληνικό πανεπιστήμιο, υποτιμώντας κι άλλο το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης, σε μία κατεύθυνση ολικής κατάργησης του. Ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη που δραστηριοποιείται στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ΠΑΣΠ ΕΜΠ θα συνεχίζει να αγωνίζεται για την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας ελληνικού Πανεπιστημίου, θα συνεχίζει να διεκδικεί και να προασπίζεται τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και ενημερώνει τους θιασώτες της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της διάλυσης των πτυχίων μας πως θα μας βρουν απέναντι τους και ο νόμος τους θα μείνει στα χαρτιά για ακόμα μια φορά. Φαίνεται πως ορισμένοι δε βάζουν μυαλό και μετά τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας επιχειρούν να διαλύσουν και την εκπαίδευση. Δυστυχώς όμως για αυτούς, σε ό,τι αφορά την παιδεία θα έχουν να αντιμετωπίσουν το πιο «μάχιμο» κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τους φοιτητές. Όπως και το 2006 έτσι και τώρα η εφαρμογή του αναίσχυντου αυτού νόμου θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός και οι συγκεκριμένοι κύριοι θα φύγουν νύχτα από τις θέσεις τους όπως συνέβη και με τις αντίστοιχες ηγεσίες τα προηγούμενα χρόνια που προσπάθησαν να αλλοιώσουν το θέσφατο της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

ΠΑΣΠ ΕΜΠ