Η αποκαθήλωση του "αντισυστημικού" Νεοναζισμού!

 

 

 

Η γεννέτηρα του φασισμού και του ναζισμού

 

Ο φασισμός γεννήθηκε μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ιταλία από τον Μπενίτο Μουσολίνι το 1919, χωρίς ακόμα να αποτελεί δόγμα ή να προσδιορίζει κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα, και προτείνει έναν απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης, από έναν συγκεκριμένο Αρχηγό, που θα συνενώσει όλες τις κοινωνικές τάξεις σε ένα Έθνος, το οποίο μάλιστα είναι το ανώτερο έθνος και έχει προορισμό να κυριαρχήσει στα άλλα "κατώτερα" έθνη και φυλές. Ο φασισμός σε μια πολύ ευρύτερη έννοια, προσδιορίζει γενικά κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα, συνήθεια στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας. Μια μορφή του φασισμού είναι ο ναζισμός ή εθνικοσοσιαλισμός που ενσωματώνει το ρατσισμό και τον αντισημιτισμό. Ήταν η ιδεολογία του ναζιστικού κόμματος, που επέβαλε δικτατορικό καθεστώς στη Γερμανία το 1933 μέχρι το 1945, και συναφών κινημάτων σε άλλες χώρες. Ο ναζισμός αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1920 από επιδράσεις του παγγερμανισμού, της άκρας δεξιάς και της αντικομουνιστικής κουλτούρας των Φράικορπς που δρούσαν στη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Στους κύριους σκοπούς του ανήκε η αντικατάσταση του δημοκρατικού συστήματος με ένα καθεστώς που θα βασιζόταν στην αρχή της «κοινότητας» με την έννοια της εθνικής και βιολογικής ενότητας με επικεφαλής τον αρχηγό τους, το Χίτλερ. Οι ιδεολογικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμού και η εφαρμογή τους στην πράξη οδήγησαν στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο και στο Ολοκαύτωμα, τη γενοκτονία Εβραίων, Ρομά και άλλων εθνοτικών και κοινωνικών ομάδων σε στρατόπεδα εξόντωσης.

 

 

Η επιβολή των φρονιμάτων

 

Η αναπήδηση νεοναζιστικών μορφωμάτων εντός κοινωνιών που τύποις ασπάζονται δημοκρατικές αρχές λειτουργίας κι οργάνωσης, ανέκαθεν σχετιζόταν και συνδεόταν άμεσα με περιόδους και φαινόμενα οικονομικών δυσλειτουργιών με απότοκο την κοινωνικοοικονομική καθίζηση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, οξύνοντας το χάσμα των κοινωνικών τάξεων και επιφέροντας πολύμορφες εκφάνσεις κοινωνικών παθογενειών, που σχετίζονται με την έξαρση φαινομένων βίας, συγκρούσεων και μισαλλοδοξίας. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η σύσταση της βάσης των φασιστικών πρακτικών στην οικονομικά λαβωμένη από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο Ιταλία, όπου η αυτοοργάνωση των οικονομικά ασθενέστερων εργατικών ομάδων και η προσπάθεια συντονισμού μεταξύ τους με απώτερο στόχο τη λήψη της εξουσίας από την εργατική τάξη οδήγησε στην κοινωνικά νομιμοποιημένη επιβολή του μέχρι πρότινος φερόμενου ως σοσιαλιστή ηγέτη, του Μουσολίνι, στην κυβερνητική εξουσία. Ο συντονισμός, λοιπόν, αυτών των ομάδων, με βασικό όπλο τη δύναμη τους όσον αφορά τα μέσα παραγωγής αλλά και τις δημόσιες διοικητικές λειτουργίες επέφερε την έννοια της πολιτικής επιβολής, απέναντι σε οποιασδήποτε μορφής δημοκρατικές διαδικασίες με αποκύημα τη σταδιακή συγκεντρωτική διαχείριση των πολιτικών επιλογών και τον εκφυλισμό του εγχειρήματος σε απολυταρχικό ολοκληρωτικό καθεστώς.

 

Η αντίστοιχη διαδικασία επιβολής των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων στη διοικητική ιεραρχία της Γερμανίας διέφερε ουσιαστικά στον πρωταρχικό ρόλο που λάμβανε στη ρητορική των εθνικοσοσιαλιστών ηγετών της η έννοια της φυλετικής καθαρότητας. Τα προτάγματα της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης τίθονταν σε δεύτερη μοίρα συγκριτικά με αυτά της φυλετικής ανωτερότητας της Άριας φυλής και για το λόγο αυτό η πολιτική επιβολή των Ναζί στη Γερμανία σχετιζόταν πρωτίστως με τον αφανισμό φυλών που μέχρι πρότινος αποτελούσαν σημαντικό τμήμα της Γερμανικής κοινωνίας, αλλά πολύ περισσότερο πρωταγωνιστούσαν στις οικονομικές και εμπορικές λειτουργίες και διαδικασίες του κράτους με αποτέλεσμα τη συγκέντρωση κοινωνικής και πολιτικής δύναμης, που για τους εθνικοσοσιαλιστές ηγέτες έπρεπε να αναδιανεμηθεί στα κατώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα του φυλετικά "καθαρού" Γερμανικού λαού.

 

 

Η επιρροή στην ελληνική κοινωνία

 

Οι ιστορικές καταβολές, λοιπόν, των φασιστικών εγχειρημάτων και της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας καταδεικνύουν ουσιαστικά τα αίτια της ωρίμανσης της και στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Η περίοδος που προηγήθηκε της έναρξης της οικονομικής κρίσης χαρακτηριζόταν από σχετική κοινωνική ευημερία με την πολιτική πόλωση να εσωκλείεται στα όρια που ορίζουν ο νεοφιλελευθερισμός με τις αρχές της ανοιχτής οικονομίας και ο δημοκρατικός σοσιαλισμός με έμφαση στα χαρακτηριστικά του κράτους πρόνοιας και του κράτους δικαίου. Η λειτουργία φασιστικών εγκληματικών οργανώσεων περιοριζόταν σε κοινωνικά περιθωριοποιημένους πυρήνες που εμφάνιζαν ισχνή αντικομμουνιστική δράση, με την ελληνική κοινωνία ωστόσο να εκφράζει την καθολική αποστροφή της σε τέτοιου είδους ιδεολογήματα, στοιχείο που ήταν έκδηλο από τη πολιτική τους απονομιμοποίηση με έκφανση σε αντίστοιχες δημοσκοπικές έρευνες. Η οικονομική κρίση, ωστόσο, ήταν εκείνη που καλλιέργησε το πρόσφορο έδαφος για την εξωστρέφεια του νεοναζιστικού μορφώματος στη χώρα μας, με την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την έξαρση της κοινωνικής βίας και του λαϊκισμού, στοιχεία που επέφερε στη "δημοκρατική" ελληνική κοινωνία η οικονομική καταβαράθρωση που οδήγησε μεγάλες μερίδες του πληθυσμού στα όρια της εξαθλίωσης, με τα ποσοστά ανεργίας να αγγίζουν το 30% και στους νέους το 65%. Η πολιτική πόλωση που βασίστηκε στην αντιμνημονιακή ρητορική, καθώς και πρακτικές που νομιμοποίησαν στη συνείδηση της κοινωνίας φαινόμενα βίας που παρουσιάζονταν ως δικαιολογημένη πολιτική αγανάκτηση αλλοίωσαν την έννοια των θεσμών καθώς και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στο πολιτικό σύστημα.

 

Βασικός παράγοντας που συνέβαλε, επίσης, στην καλλιέργεια στοιχείων φυλετικής διαφοροποίησης στη βάση της ελληνικής κοινωνίας, αποτέλεσε η έξαρση του μεταναστευτικού ζητήματος σε συνδυασμό με την αδυναμία λήψης πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση της αποτελεσματικής αντιμετώπισης του. Η αδυναμία απορρόφησης των μεταναστευτικών κυμάτων τόσο από την ελληνική κοινωνία, όσο και από την ελληνική οικονομία οδήγησε μεγάλη μερίδα μεταναστών σε μία λειτουργία γκετοποίησης, με τους ίδιους να αδυνατούν να διεκδικήσουν τις ευνοϊκότερες συνθήκες διαβίωσης που αναζητούσαν, και την ελληνική κοινωνία να έρχεται αντιμέτωπη με τη δραματική αύξηση των δεικτών της εγκληματικότητας και της ξενοφοβίας. Η ευθύνη για την εξέλιξη αυτή βαρύνει σαφέστατα τις πολιτικές ηγεσίες που άργησαν να αντιληφθούν τη σοβαρότητα της κατάστασης, καθώς επίσης και να διεκδικήσουν κοινοτική αντιμετώπιση του ζητήματος με βασικό γνώμονα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά και όχι αριθμητική στατιστικών αναλύσεων.

 

Με τον τρόπο αυτό, η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία δόμησε τη ρητορική της στον αντισυστημικό χαρακτήρα που λάμβαναν οι πολιτικές της πρακτικές, εκμεταλλευόμενη την έντονη αμφισβήτηση του ελληνικού λαού απέναντι στο πολιτικό σύστημα, καθώς επίσης και στα χαρακτηριστικά της φυλετικής καθαρότητας που ενισχύονταν από τα ξενοφοβικά αισθήματα που κυριαρχούσαν στην οικονομικά πληγωμένη ελληνική κοινωνία. Επιπρόσθετα, η προαναφερθείσα πολιτική νομιμοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής βίας έδωσε έναυσμα και άλλοθι για την υιοθέτηση αντίστοιχων και πλέον ακραίων πρακτικών, με την ελληνική δικαστική εξουσία να παρακολουθεί αδρανής την καταβαράθρωση των θεσμών, και των δημοκρατικών διαδικασιών στο βωμό της πολιτικής προπαγάνδας, του λαϊκισμού και του καιροσκοπισμού.

 

 

Η εγκληματική Χρυσή Αυγή

 

Τον τελευταίο καιρό λοιπόν γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες φαινομένων δημοκρατικής εκτροπής και παραβίασης των αξιών του δημοκρατικού πολιτεύματος, με βασικούς πρωταγωνιστές μέλη της φασιστικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, όπως η προσχεδιασμένη επίθεση εναντίον των μελών του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης στην περιοχή του Περάματος, η στρατιωτική παρέλαση 2000 μελών, τα οποία έφεραν διακριτικά της οργάνωσης, στο χώρο του Μελιγαλά, και τέλος, η αποτρόπαια και στιγνή δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, καταδεικνύουν με τον πλέον σαφή τρόπο το ποιόν και τις προθέσεις αυτής της κατάπτυστης εγκληματικής οργάνωσης. Τα παραπάνω δεν αποτελούν τυχαία περιστατικά, αλλά άνωθεν εντεταλμένες εγκληματικές ενέργειες, όπως και η σωρεία, ένοπλων ή μη, τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον μεταναστών των τελευταίων χρόνων. 

 

 

Το εύστοχα επιλεγμένο από τους γνώστες των Γκεμπελικών προπαγανδιστικών πρακτικών, Χρυσαυγιτών καθοδηγητών, αντισυστημικό προσωπείο βασισμένο στις αδυναμίες και τα πολιτικά κενά της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, που προήγαγαν δεδομένης της κρίσης, αποτέλεσε, λοιπόν, το Δούρειο Ίππο της βίαιης νεοναζιστικής εισβολής στα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα των οικονομικά εξασθενημένων Ελλήνων.

 

Η αδυναμία της δημοκρατικής μερίδας της ελληνικής κοινωνίας να εξωτερικεύσει τη σοβαρότητα της διαφαινόμενης πολιτικής και ηθικής κρίσης που έθετε βαθιά πλέον τα θεμέλια της στην πολιτική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών, βρήκε πάτημα στο δραματικό συμβάν της 17ης Σεπτεμβρίου για την αποδόμηση του νεοναζιστικού πυροτεχνήματος.

Κανείς πλέον δεν μπορεί να πει ότι δεν γνώριζε!

 

 

Ο αντισυστημικός, κοινωνικοοικονιμικά σοσιαλιστικός, χαρακτήρας της ρητορικής της Χρυσής Αυγής επήλθε σε διαδοχικές αντιφάσεις όταν με ικανοποίηση απολάμβανε γενναιώδωρες δωρεές για την παρακρατική λειτουργία προς όφελος του κεφαλαίου και των εφοπλιστών.

Ο φιλεύσπλαχνος Χρυσαυγίτης της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης - "Μόνο για Έλληνες" - στο συνάνθρωπο, αντικαταστάθηκε πλέον από το δολοφόνο συμμορίτη που δραστηριοποιείται υπό τις εντολές των υψηλά στην ιεραρχία ιστάμενων Νεοναζί.

 

Το δημοκρατικό κόμμα, εγκεκριμένο από τον Άρειο Πάγο, που απολαμβάνει τη στήριξη του 7% των Ελλήνων, διώκεται ποινικά για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.

Οι Χρυσαυγίτες που υπό τις ευλογίες του τσοπάνη τους Ν. Μιχαλολιάκου χαιρετούν ναζιστικά - αλλά πάντα με καθαρά χέρια που δεν έχουν κλέψει - λερώθηκαν με το αίμα του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα.

 

 

Η Χρυσή Αυγή δολοφονεί!

 

Ο αγανακτισμένος που επιλέγει αντισυστημικά και χάριν τιμωρίας τη στήριξη στους νεοναζί είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία!

 

Το δημοκρατικό πολίτευμα, η ελευθερία, η ισότητα, ο σεβασμός στους νόμους και τους θεσμούς κερδίζεται καθημερινά... Κερδίζεται με μόνιμο αγώνα!

Η δημοκρατία είναι αποτέλεσμα μόνιμου αγώνα!

 

 

 

Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, θεωρούμε πως η πολιτεία και η κοινωνία θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η απειλή της Χρυσής Αυγής προς τη δημοκρατία είναι άμεση και εμφανής και σύσσωμες να την αντιμετωπίσουν και να την περιθωριοποιήσουν. Η άμεση απομόνωση και εκδίωξη, με κάθε νόμιμο μέσο, είναι επιτακτική για τέτοιου είδους εγκληματίες, νοσταλγούς του Χίτλερ, οι οποίοι δεν έχουν καμία θέση στην ελληνική κοινωνία και την χώρα που γέννησε την δημοκρατία. Οι συλλήψεις μελών-εγκληματιών της Χρυσής Αυγής δεν συντελούν, από μόνες τους, στην εξ’ολοκλήρου εξάλειψη των νεοναζιστικών και φασιστικών λογικών που έχουν υιοθετηθεί πια από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Η καταδίκη μεμονομένων γεγονότων δεν αρκεί, αλλά είναι επιτακτική η συνολική και ουσιαστική καταδίκη και αντιμετώπιση του καρκινώματος της Χρυσής Αυγής μέσω της παιδείας, της ιστορικής γνώσης και της ενημέρωσης.

 

 

Οι δημοκρατικές δυνάμεις οφείλουν πλέον αποφασιστικά και συνεργατικά να δράσουν προς όφελος της δημοκρατίας.

 

Με σεβασμό στους θεσμούς και τις αξίες της...
                               Με πίστη στους αγώνες και την ιστορία μας!

 

 

 

 

ΠΑΣΠ ΕΜΠ