Και με τις διαγραφές φοιτητών τι γίνεται;

Για μία ακόμη φορά, επανήλθε στο προσκήνιο ένα ιδιαίτερα μείζον ζήτημα για τα ελληνικά πανεπιστήμια, εκείνο των «αιωνίων» φοιτητών και το ενδεχόμενο διαγραφής τους. Το συγκεκριμένο θέμα υφίσταται ήδη από το 2007 και το νόμο Γιαννάκου, όπου προβλεπόταν ως συνολικός χρόνος φοίτησης το διπλάσιο της διάρκειας του προγράμματος σπουδών του εκάστοτε τμήματος, ενώ μετά το πέρας του χρονικού αυτού διαστήματος γίνεται παύση της φοιτητικής ιδιότητας, δηλαδή απώλεια των φοιτητικών προνομίων και δικαιωμάτων. Μια νέα τροποποίηση στη διάρκεια φοίτησης έγινε το 2011 με το νόμο Διαμαντοπούλου, όπου εισήλθε η έννοια της φοίτησης ν+2 ετών. Σύμφωνα με την οποία οι νέοι εισαχθέντες, από εκείνη τη χρονιά και έπειτα, καλούνταν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στον προβλεπόμενο από το πρόγραμμα σπουδών χρόνο επαυξημένο κατά 2 έτη, όσοι βρίσκονταν εντός του ορισμένου χρόνου φοίτησης το έτος 2011, δηλαδή από 1ο έως 4ο ή 5ο έτος, καλούνταν να ολοκληρώσουν τη φοίτηση τους εντός 2ν χρόνων, ενώ όσοι είχαν συμπληρώσει τα 2ν έτη θα δικαιούνταν επιπλέον 3 χρόνια φοίτησης. Ωστόσο, σε κανέναν από τους δύο νόμους δεν υπήρχε ξεκάθαρη αναφορά δυνατότητας διαγραφής φοιτητών, η οποία εναπόκεινται στην ευχέρεια των Ιδρυμάτων, μέσω των οργανισμών και των εσωτερικών κανονισμών τους, τους οποίους υποχρεούνταν να καταρτίσουν εντός εύλογου χρονικού διαστήματος.

Μέσα σε όλα αυτά και ενώ οι διαγραφές των φοιτητών είχαν παγώσει, λόγω της μη συμπερίληψής τους σε κανέναν, ως τώρα, εσωτερικό κανονισμό, ο υπουργός παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος με δηλώσεις του προ ημερών, ανέφερε την ανάγκη για διαγραφή των λεγόμενων αιωνίων φοιτητών με πρόσχημα την οικονομική επιβάρυνση που προκαλούν στα Ιδρύματα. Σύμφωνα με τις διατάξεις που επιθυμεί να περάσει η κυβέρνηση, περίπου 180.000 άτομα θα απολέσουν οριστικά τη φοιτητική τους ιδιότητα, αφού ο νέος νόμος προβλέπει ότι όσοι έχουν εισαχθεί στα ΑΕΙ πριν από το 2006, με το τέλος του φετινού ακαδημαϊκού έτους, θα διαγράφονται. Αρκετά Ιδρύματα έχουν, ήδη, εκφράσει την ανησυχία τους για τη βίαιη εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου, καθώς θα πρέπει πρώτα να συμπεριληφθούν οι σχετικές διατάξεις στους υπό σύνταξη Οργανισμούς των Ιδρυμάτων και ακολούθως στους Εσωτερικούς Κανονισμούς τους.

Παρόλο που το προβλεπόμενο όριο φοίτησης κρίνεται επαρκές για την ολοκλήρωση των σπουδών ενός μέσου φοιτητή, συχνό φαινόμενο αποτελεί η ύπαρξη περιπτώσεων φοιτητών , οι οποίοι λόγω αστάθμητων και απρόβλεπτων παραγόντων αδυνατούν να αφοσιωθούν στις σπουδές τους, με συνέπεια την παράταση της αποφοίτησης τους. Πιο συγκεκριμένα, μεσούσης της κρίσης, δεδομένων των σημερινών οικονομικών συγκυριών, δεν μπορούμε να παραγκωνίσουμε το γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός των εν λόγω φοιτητών αναγκάζονται να εργαστούν, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, βοηθώντας παράλληλα τις οικογένειες τους, με αποτέλεσμα την πιθανή παραμέληση ή ακόμη και εγκατάλειψη των σπουδών τους για ένα χρονικό διάστημα. 

Επιπλέον, αναλύοντας κανείς τον τρόπο δόμησης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, θα διαπιστώσει ότι η έλλειψη μιας ολοκληρωμένης, σύγχρονης και ανταγωνιστικής ποιότητας παρεχόμενης γνώσης, διδασκαλίας αλλά και καθηγητικού προσωπικού σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία αντικειμενικής αξιολόγησης, δεν διασφαλίζουν επ’ ουδενί την εμπρόθεσμη και ομαλή ολοκλήρωση των σπουδών.

Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, θεωρούμε πως η βάναυση και απροειδοποίητη διαγραφή οποιουδήποτε φοιτητή, λαμβάνοντας υπόψιν τις παθογένειες των Ελληνικών πανεπιστημίων, αλλά και ορισμένες κατηγορίες φοιτητών που δεν καλύπτονται πλήρως από το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, αποτελεί μια λύση καθαρά τιμωρητικού χαρακτήρα και όχι μια λύση βελτίωσης του υπάρχοντος προβληματικού συστήματος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και συνεπώς, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Ωστόσο, αντιλαμβανόμενοι την οικονομική δυσχέρεια στην οποία έχουν επέλθει τα Ιδρύματα, λόγω της μειωμένης χρηματοδότησης που λαμβάνουν, αλλά και λόγω φαινομένων κακοδιαχείρισης και αδιαφάνειας που παρατηρούνταν επί χρόνια, κρίνουμε ορθή τη διακοπή των φοιτητικών προνομίων και παροχών για τους φοιτητές που υπερβαίνουν το αντίστοιχο όριο φοίτησης, προκειμένου να μην επιβαρύνουν οικονομικά το εκάστοτε ίδρυμα, αλλά παράλληλα να διατηρούν το δικαίωμα στην απόκτηση του πτυχίου τους.

ΠΑΣΠ ΕΜΠ