Όταν οι κνίτες κοιτούν το δέντρο και όχι το δάσος

Για πολλοστή φορά, λαμβάνοντας αφορμή από συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του Φοιτητικού μας Συλλόγου, οι «εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιο της ΠΚΣ» – οι κνίτες για όποιον δεν κατάλαβε – , ερμηνεύοντας κατά το δοκούν την όποια αντιπαράθεση και διαφωνία μας, αποφάσισαν να πάρουν το φτυάρι, και όχι τα σφυροδρέπανα αυτή τη φορά, και να ξεκινήσουν αυτό που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν… Να πετούν λάσπη. Η επιλογή τους αυτή απορρέει, φυσικά, από την σαφέστατη αδυναμία τους να παραθέσουν ένα σύνολο ρεαλιστικών προτάσεων και διεκδικήσεων, για ακόμη μία φορά, ανήμποροι να δώσουν απαντήσεις στα υπαρκτά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Αναμφίβολα, το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η χώρα παράλληλα με τις κατά καιρούς λάθος πολιτικές επιλογές των εκάστοτε κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας στην οικονομική ασφυξία. Η λύση που μπορεί να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζεται η χώρα είναι σίγουρα πολυδιάστατη. Πολλές φορές έχουμε επιχειρήσει ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, μέσω της αυτονομίας μας, των ιδεών των μελών μας και του προοδευτισμού που μας διακατέχει, να αποτυπώσουμε μέρος της λύσης. Ο δρόμος της λύσης αυτής περνά σίγουρα μέσα από ριζικές τομές στην δημόσια διοίκηση, πλήθος μεταρρυθμίσεων σε όλο το εύρος της πολιτικής σκηνής, ενώ απαιτεί πολιτική σταθερότητα και συνεργασία σε όλο το δημοκρατικό φάσμα, προκειμένου να δοθεί μία κατεύθυνση επενδύσεων, υπό το πλαίσιο που θα ορίζει το ελληνικό κράτος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να καταπολεμηθεί ένα εκ των μεγαλύτερων προβλημάτων που μαστίζει την κοινωνία μας, αυτό της ανεργίας. Ως μελλοντικοί μηχανικοί, λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε πως μεγάλο μέρος των εν λόγω επενδύσεων κατευθύνεται σε έργα υποδομής που μπορούν να αλλάξουν άρδην την εικόνα της ελληνικής οικονομίας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον τομέα της ενέργειας στον οποίο η χώρα μας έχει τη δυνατότητα να πρωτοστατήσει. Αντίθετα, οι «εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιο της ΠΚΣ» επιλέγουν επανειλημμένως να απορρίπτουν και να κατακρίνουν τέτοιες κατευθύνσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα, που μόνο καλό μπορούν να κάνουν στη χώρα, ανοίγοντας μεγάλο πλήθος θέσεων εργασίας.

Και ας μας απαντήσουν, λοιπόν, οι «εκλεγμένοι»… Πως ακριβώς σκοπεύουν οι ίδιοι να δώσουν λύσεις στα υπαρκτά αυτά προβλήματα; Επιτάσσοντας λογικές στείρου αρνητισμού, δίχως ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την ολική αναδόμηση της χώρας και του παραγωγικού ιστού της; Συνάδελφοι, ήρθε η ώρα να κοιτάξατε ολόκληρο το δάσος και όχι το δέντρο που επιλέγετε την εκάστοτε χρονική συγκυρία να κοιτάτε.

Πράγματι, η κατάσταση στην ελληνική πραγματικότητα δεν είναι ρόδινη. Όπως δεν είναι ρόδινη για όλους τους εργασιακούς κλάδους, μαζί και των μηχανικών. Πλήθος αντιλαϊκών μέτρων, αύξηση της φορολογίας, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, κακέκτυπα εργοδοτών, μειώσεις μισθών, απολύσεις συντελούν την δυσμενή εικόνα που υφίσταται σε επίπεδο αγοράς εργασίας. Όπως, όμως, έχουμε διατυπώσει τα τελευταία χρόνια επανειλημμένως, η έλλειψη πολιτικής βούλησης σε ολόκληρο το δημοκρατικό τόξο του πολιτικού συστήματος και η αδυναμία εφαρμογής ενός συνολικού αναπτυξιακού μοντέλου χάριν μικροπολιτικών συμφερόντων είναι τα δύο αυτά στοιχεία που τελικά διαμόρφωσαν, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και των οικονομικών και δημοσιονομικών αδυναμιών της χώρας μας, την παραπάνω δυσμενή εικόνα. Δυνάμεις της δήθεν προοδευτικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, ευαγγελιζόμενες την ύπαρξη εναλλακτικής λύσης πέραν οποιουδήποτε πλαισίου μεταρρυθμίσεων και αναπτυξιακού πλάνου, δυστυχώς, από το 2015 κι έπειτα, έχει επιδεινώσει την κατάσταση με μία τεράστια φοροκαταιγίδα και ένα σύνολο περικοπών. Ας μην έχουμε, λοιπόν, τις αυταπάτες, «εκλεγμένοι» συνάδελφοι, πως όλα μπορούν να αλλάξουν με ένα κόκκινο «μαγικό ραβδί», κι ας αποτυπώσει ο καθένας, στο πλαίσιο της πολιτικής που ασκεί και στο επίπεδο που μπορεί ως μία, απλά, φοιτητική ολότητα – καταλαβαίνουμε πως είναι δύσκολο για εσάς – , ένα ρεαλιστικό πλάνο για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.

Τα ψέματα τελειώνουν και η ελληνική κοινωνία, καθώς επίσης και ο φοιτητικός κόσμος, για να επανέλθουμε και στη δική μας πραγματικότητα, χρειάζονται πολιτικές υπαρκτές και ρεαλιστικές που θα τους οδηγήσουν μακριά από τα αδιέξοδα της κρίσης και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Μένοντας πιστοί, λοιπόν, στις αξίες μας, εμείς θα συνεχίσουμε μία τέτοια πορεία που τόσο πολύ ανάγκη έχει η κοινωνία μας, ιδιαίτερα από νέους ανθρώπους, στηριζόμενοι στις ιδέες και τις προτάσεις των μελών μας.

          ΠΑΣΠ ΗΜΜΥ ΕΜΠ