Ανακίνηση ζητήματος πρακτικής άσκησης

         Αναμφισβήτητα ως φοιτητές ηλεκτρολόγοι και ως νέοι μηχανικοί η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε τεχνικής προετοιμασίας πάνω στο αντικείμενό μας πριν την είσοδό μας στην αγορά εργασίας δε μπορεί παρά να γεννά προβληματισμούς στους φοιτητές μίας σχολής με καθαρά τεχνικό - επιστημονικό αντικείμενο, όπως αυτή των ηλεκτρολόγων μηχανικών. Η παντελής αδιαφορία των παρελθοντικών διοικήσεων σχετικά με την καθιέρωση και θεσμοθέτηση διαδικασιών προς την κατεύθυνση αυτή αποτέλεσε το έναυσμα για την λήψη συγκεκριμένης πρωτοβουλίας από πλευράς μας προκειμένου να δημιουργηθούν οι βάσεις για την καθιέρωση πρακτικής άσκησης στη σχολή μας η οποία θα συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στο να δοθεί λύση στο υπάρχον πρόβλημα.

            Από πλευράς μας ως ΠΑΣΠ πιστεύαμε πάντα στην ουσιαστική βελτίωση της σχολής και τον εκσυγχρονισμό της ώστε τα εφόδια που παρέχονται να μην αποτελούν στείρες γνώσης αμφιβόλου χρησιμότητας, αλλά να έχουν ουσιαστική εφαρμογή πάνω στην σύγχρονη πραγματικότητα που θα βιώσουμε ως μηχανικοί. Στον άξονα αυτό, της σύνδεσης της θεωρίας και της πράξης, σαν υπεύθυνη ακαδημαϊκή δύναμη θεωρούμε απαραίτητη την ένταξη της πρακτικής άσκησης στη σχολή μας.

          Πριν μπούμε στη διαδικασία να εξετάσουμε τους ακριβείς όρους με τους οποίους η σχολή θα οργανώνει την πρακτική άσκηση, θα πρέπει να εξασφαλιστούν δύο πολύ κύρια ζητήματα. Πρώτα απ’ όλα η ένταξη της πρακτικής άσκησης στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να έχει χαρακτήρα προαιρετικό και σε καμία περίπτωση να μην αποτελεί προϋπόθεση για την απόκτηση πτυχίου, ούτε τώρα ούτε στο μέλλον. Κάθε άλλη μορφή θα έπληττε βαρύτατα την αξία της σχολής, ουσιαστικά υποβαθμίζοντάς την. Επίσης επειδή η όλη διαδικασία επιλογής εταιριών και η μετέπειτα αντιστοίχησή τους με τις επιλογές των φοιτητών έχει να επιδείξει ένα προβληματικό προηγούμενο σε άλλα ιδρύματα, θα πρέπει να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια για να εκλείψουν τα όποια φαινόμενα δοσοληψίας. Είναι φυσικά αυτονόητη υποχρέωση της σχολής να εξασφαλίζει πως οι θέσεις εργασίες που θα παρέχονται από τις εταιρίες θα έχουν άμεση σχέση με το επάγγελμα του μηχανικού και δεν θα αποτελούν θέσεις γραμματειακής υποστήριξης, όπως δυστυχώς παρατηρείται στις πρακτικές ασκήσεις άλλων σχολών.

          Όσον αφορά τώρα την πρακτική άσκηση αυτή καθ’ αυτή, όπως θα πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή μας σε τέσσερα σημεία:

·        Αμοιβή: Σε παλαιότερη εισήγηση της επιτροπής η προτεινόμενη αμοιβή αντιστοιχούσε στο 40% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη. Άποψη δική μας είναι πως όσοι φοιτητές έχουν περάσει το 90% των μαθημάτων του κορμού έχουν τις βασικές γνώσεις για ένα ευρύ πλήθος αντικειμένων. Ακόμη και αν οι γνώσεις τους δεν είναι αυτές ενός πτυχιούχου, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αξιολογηθούν λιγότερο από ενός ανειδίκευτου. Την στιγμή μάλιστα που παρόμοιες εργασίες (ΔΕΗ, ΟΤΕ και ιδιώτες) που απευθύνονται σε φοιτητές προσφέροντας μισθούς πολύ παραπάνω, η εν λόγω αμοιβή παραπέμπει σε στυγνή εκμετάλλευση της επιθυμίας των φοιτητών να «τριφτούν» με την πραγματική εργασία του μηχανικού. Πρόταση δική μας είναι η εξασφάλιση από πλευράς σχολής για τους φοιτητές μισθού τουλάχιστον ίσου με αυτόν του ανειδίκευτου εργάτη, όπως ορίζεται από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

·        Ασφάλιση: Είναι προφανές πως κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να δουλεύει χωρίς την στοιχειώδη ασφάλιση καθώς και τα ένσημα που αναλογούν στην εργασία του. Πρότασή μας είναι πως κάθε φοιτητής του προγράμματος θα απολαμβάνει πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ασφάλεια σε περίπτωση ατυχήματος και πως για τον χρόνο που εργάζεται θα παίρνει τα αντίστοιχα ένσημα, έχοντας το δικαίωμα προφανώς της επιλογής, τα οποία θα μετράνε στα συντάξιμα χρόνια του. Η αναγκαιότητα για τα παραπάνω είναι προφανής για να αποφύγουμε δυσάρεστες «εκπλήξεις» στο μέλλον.

·        Ένταξη στο πρόγραμμα σπουδών: Με δεδομένο ότι επιθυμούμε το συγκεκριμένο πρόγραμμα να λειτουργήσει στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια υπό την αιγίδα της σχολής, θα πρέπει να εξετάσουμε ποια θα είναι η ακριβής σχέση που θα έχει με το πρόγραμμα σπουδών. Θεωρούμε πως η μη αναγνώρισή με κάποιο τρόπο της (προαιρετικής πάντα) συμμετοχής ενός φοιτητή, το μόνο που θα έκανε θα ήταν να μετατρέψει τη σχολή σε ένα γραφείο εύρεσης εργασίας, πράγμα που ουδεμία σχέση έχει με την πρακτική άσκηση όπως την επιδιώκουμε εμείς. Γι αυτό το λόγο πιστεύουμε πως θα πρέπει να αναγνωρίζεται ως μάθημα μη εντασσόμενο στις ροές, με την ιδιαιτερότητα πως θα μπορούν να το επιλέγουν ( και να αναγνωρίζεται) και οι συνάδελφοι που έχουν ολόκληρη βοηθητική ροή. Η αξιολόγηση της επίδοσης θα γίνεται με δύο δυνατές καταστάσεις: «επιτυχία», η οποία θα αντιστοιχεί στο βαθμό 10, ο οποίος θα μετράει κανονικά στον υπολογισμό του βαθμού πτυχίου, και «αποτυχία». Η αποτυχία θα οφείλεται στην διακοπή της πρακτικής άσκησης από πλευράς φοιτητή, ή στην αποδεδειγμένα προβληματική – τελείως ανεπαρκή – επίδοση του φοιτητή. Στην τελευταία περίπτωση θα πρέπει να συμφωνήσει και ο επιβλέπων καθηγητής στην αρνητική αξιολόγηση της εταιρείας.

·        Διάρκεια και προϋποθέσεις συμμετοχής: Θεωρούμε αυτονόητο πως ο κάθε φοιτητής θα συμμετέχει στην πρακτική άσκηση ανάλογα με την κατεύθυνση την οποία έχει επιλέξει, αλλά θα πρέπει να τεθούν κάποια κριτήρια τόσο ως προς την δυνατότητα επιλογής του προγράμματος όσο και προς τη διάρκειά του. Πρότασή μας είναι να μπορούν να επιλέξουν το πρόγραμμα όσοι φοιτητές έχουν περάσει τουλάχιστον το 90% των μαθημάτων του κορμού, όπως ορίζονται στο πρόγραμμα σπουδών ( κριτήριο που εξασφαλίζει τις απαραίτητες γνώσεις στον φοιτητή). Προτείνουμε, επίσης, η πρακτική άσκηση να έχει διάρκεια από 6 έως 8 εβδομάδες, ώστε να είναι δυνατή από πλευράς εταιρείας η αξιολόγηση της επίδοσης του φοιτητή, μια χρονική διάρκεια όμως που κάνει το πρόγραμμα πιο ευέλικτο ως προς τις υπόλοιπες απαιτήσεις της σχολής.

Πέραν των παραπάνω, τα οποία για εμάς αποτελούν τις ελάχιστες διασφαλίσεις που θα πρέπει να έχουν οι φοιτητές, πλήθος άλλων ζητημάτων πρέπει να καθοριστούν επακριβώς πριν η σχολή προχωρήσει στην υιοθέτηση του προγράμματος. Ενδεικτικά, οφείλει να οριστικοποιηθεί ο ακριβής τρόπος σύναψης των συμφωνιών μεταξύ εταιριών ΗΜΜΥ, και φοιτητών, η διαδικασία αντιστοίχησης φοιτητών με τις θέσεις εργασίας (με γνώμονα πάντα την απόλυτη διαφάνεια), ο ρόλος των καθηγητών και η συνεργασία τους με τους φοιτητές, ο τρόπος επιλογής και ελέγχου των εταιρειών καθώς και άλλα ζητήματα μεγαλύτερης ή μικρότερης σημασίας.