Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Η οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας

 
Όπως φαίνεται από την πολιτική που επιλέχθηκε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, με συμμετοχή και ευθύνη ποικίλων πολιτικών χώρων και αποχρώσεων, η γενική κατεύθυνση των τελευταίων χρόνων, είναι η εξυπηρέτηση του χρέους, χωρίς να δίνεται βαρύτητα στην ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας. Απόρροια της συγκεκριμένης πολιτικής, είναι η υποβάθμιση της ζωής του μέσου Έλληνα πολίτη, το κλείσιμο αρκετών Ελληνικών επιχειρήσεων, οι περεταίρω περικοπές στις κρατικές υπηρεσίες, ποιοτικές και ποσοτικές, και η εκτίναξη της ανεργίας στο 28% και για τη νέα γενιά το Νοέμβρη του 2012 στο 61,7%. Ως σκεπτόμενοι νέοι μπορούμε να διακρίνουμε ότι το μέλλον μας προβλέπεται δυσοίωνο, αν συνεχίσει να εφαρμόζεται αυτή η πολιτική για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Χωρίς να διεκδικούμε το αλάθητο, και με ταυτόχρονη γνώση της πραγματικής κατάστασης της εθνικής μας οικονομίας, μπορούμε να προτείνουμε κάποιες βασικές κινήσεις αναδιάρθρωσης της σε κατευθύνσεις αξιοποίησης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων, οι οποίες θα βοηθήσουν τη χώρα να ανακάμψει και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης.
 
Η γενική στρατηγική, η οποία θεωρούμε πως πρέπει να ακολουθηθεί, έχει υβριδικό χαρακτήρα. Πρώτον, την παραγωγή πρωτογενούς εθνικού προϊόντος, δεύτερον, την ευέλικτη και έξυπνη επένδυση, βασισμένη σε υπηρεσίες και προϊόντα όπου ως χώρα κατέχουμε πλεονεκτική θέση και, τρίτον, την καινοτομία που μπορεί να φέρει η έως τώρα βουτηγμένη στην ανεργία, αναξιοποίητη και παραγωγική νεολαία. Στόχος θα πρέπει να είναι οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας ταυτόχρονα με τις διεθνείς καταναλωτικές ανάγκες, ενώ καταλύτης σε όλους τους τομείς είναι το μεγάλο – αριθμητικά – κεφάλαιο αυτής της χώρας, οι άνεργοι. Η λύση, αν και δεν είναι απλό να υλοποιηθεί, ανάγεται στην αξιοποίηση του δυναμικού της χώρας, ώστε να οδηγηθούμε στην παραγωγή και στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.
 
Βασικοί τομείς στους οποίους θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση είναι οι εξής:
  • ΓΕΩΡΓΙΑ: Θεωρούμε πως είναι το κλειδί της ανάπτυξης του ανθρώπινου πολιτισμού, αφού, από τα αρχαία χρόνια, μαζί με την κτηνοτροφία και την αλιεία, δημιούργησε πλεόνασμα τροφίμων, τα οποία επέτρεψαν την αύξηση του πληθυσμού και την εξέλιξη του πολιτισμού. Κάπως έτσι πρέπει να συμβάλουν οι κλάδοι αυτοί στην ανάπτυξη της χώρας, καλύπτοντας τις ανάγκες των πολιτών με προϊόντα ελληνικής παραγωγής και αυξάνοντας τις εξαγωγές ώστε να αυξηθεί το ΑΕΠ. Αναγκαία για να γίνουν αυτά είναι η εξασφάλιση χρηματοδότησης από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης και ο σχεδιασμός ενός προγράμματος για αύξηση της αγροτικής παραγωγής που θα βασίζεται σε μία νέα και απλοποιημένη νομοθεσία για ευνοϊκότερες συνθήκες, τόσο για τους Έλληνες πολίτες, αλλά και για τους νόμιμους μετανάστες που ψάχνουν κίνητρα για να μεταφερθούν στην ύπαιθρο. Η εξασφάλιση ενός τέτοιου προγράμματος, θα έχει στόχο σε βάθος πενταετίας ένα ισοσκελισμένο ισοζύγιο με την παραγωγή κερδοφόρων προϊόντων χωρίς χρηματοδότηση.


  • ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ: Είναι ίσως ο πιο άμεσα αποδοτικός τομέας και έχει τεράστια προοπτική, με βάση τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν στη χώρα μας οι κλιματικές και γεωφυσικές της συνθήκες. Η δημιουργία ενός πιο ευέλικτου οργάνου, παράλληλα με το Υπουργείο, που θα ελέγχει τις τουριστικές εγκαταστάσεις και θα οργανώσει τη διαφήμιση προς το εξωτερικό, θα μπορέσει να θέσει τις βάσεις για δωδεκάμηνο τουρισμό στη χώρα μας. Άλλωστε, υπάρχει και πρόσφορο έδαφος για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, μιας και ο σύγχρονος τουρισμός επιζητά πολυχρωμία στο τουριστικό προϊόν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, ο αγροτουρισμός, ο οικολογικός τουρισμός (με την προϋπόθεση ότι τα σπάνιας φύσης οικοσυστήματα που διαθέτει ο ελληνικός πλούτος θα οργανωθούν ως τουριστικό προϊόν), ο τουρισμός πολιτιστικής κληρονομιάς (πολλά μουσεία άγνωστα διεθνώς) κ.α. Στο ίδιο πλαίσιο θα μπορούσε να δημιουργηθεί και ενός είδους βιομηχανία τουρισμού Υγείας στα Βαλκάνια με επίκεντρο ελληνικές πόλεις, ιδιαίτερα της βόρειας Ελλάδας, τομέας πολλά υποσχόμενος παγκοσμίως, ο οποίος, εκμεταλλευόμενος τα υποβαθμισμένα συστήματα Υγείας των υπόλοιπων Βαλκανικών χωρών, θα μπορούσε να προσελκύσει σημαντικές μερίδες εύπορων ασθενών από τα εν λόγω κράτη.


  • ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ: Σε μία εποχή όπου οι κατασκευές έχουν παγώσει λόγω έλλειψης ρευστότητας στην αγορά, η ανάγκη για πολεοδομικές αναπλάσεις των υποβαθμισμένων περιοχών, ανοικοδόμηση αστικών περιοχών στην κατεύθυνση της βιοκλιματικής αλλαγής, ασφαλών κυκλοφοριακών ρυθμίσεων με σύγχρονα οδικά δίκτυα και δημιουργίας οργανωμένου δικτύου διαχείρισης απορριμμάτων είναι επιτακτική. Ειδικά για τη διαχείριση απορριμμάτων υπάρχει τεράστιο πρόβλημα και θα πρέπει να αρχίσουν να κινούνται μηχανισμοί με πρότυπα όπως το Σουηδικό, που ανακυκλώνεται πάνω από 99% των απορριμμάτων για να έχουμε άμεσο αποτέλεσμα. Άρα, πρέπει αφ’ ενός να προσελκυσθούν ιδιωτικές επενδύσεις για τις αναπλάσεις και, αφ’ ετέρου, να γίνει αξιοποίηση του προγράμματος Jessica, το οποίο είναι ένα άγνωστο στην Ελλάδα πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, που προσφέρει χαμηλότοκες χρηματοδοτήσεις (Η Πολωνία έχει αντλήσει 8 δις € μέσα σε ένα χρόνο). Ωστόσο, επειδή πολλά έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό για πολυάριθμα έργα (π.χ. Ριβιέρα), αναγκαία είναι η πολιτική βούληση και η έλλειψη γραφειοκρατίας, έτσι ώστε τα έργα να ξεκινήσουν άμεσα και να δώσουν δουλειά σε χιλιάδες πολίτες για τουλάχιστον δύο δεκαετίες.


  • ΝΑΥΤΙΛΙΑ: Η Ελλάδα ανέκαθεν βασιζόταν για πολύ μεγάλο μέρος της ανάπτυξης της στη θάλασσα, λόγω της σπουδαίας γεωγραφικής της θέσης. Η Ελληνική ναυτιλία είναι από τις πλέον σημαντικές παγκοσμίως, ωστόσο, πρέπει να γίνει πλήρης εκμετάλλευση των δυνατοτήτων προσφοράς που υπάρχουν. Η προσέλκυση επενδύσεων θα επιτευχθεί με ένα εθνικό σχέδιο για τη ναυτιλία, το οποίο θα αξιοποιήσει τις υπάρχουσες υποδομές αλλά και θα δημιουργήσει καινούριες, θα ενισχύσει τη ναυτιλιακή εκπαίδευση, καθώς και θα συνδέσει τους συναφείς κλάδους με τη ναυτιλιακή δραστηριότητα. Επιπλέον, θα συνεισέφερε θετικά η ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, ως κέντρου ναυτιλίας, όπου θα συγκεντρώνεται το σύνολο του ναυτιλιακού πλέγματος (Maritime Cluster), με σκοπό την μετατροπή του σε ανταγωνιστικό παγκόσμιο πόλο έλξης. Σε σχέση με το φορολογικό καθεστώς πρέπει να ξεκινήσει έρευνα η οποία θα μεταβάλει τις φορολογικές ρυθμίσεις, ώστε να συνεισφέρει στην προσέλκυση της διεθνούς ναυτιλίας, δημιουργώντας ευνοϊκούς και ανταγωνιστικούς προς τις γειτονικές χώρες όρους, για να δοθούν και πάλι κίνητρα σε ναυτιλιακές εταιρίες να ταξιδεύουν με την Ελληνική σημαία στο στόλο τους, διαφημίζοντας ταυτόχρονα και την ίδια τη χώρα. Στην αντίθετη κατεύθυνση, η αύξηση φορολογίας που συζητείται κατά καιρούς ως μέτρο εξασφάλισης εσόδων από την κυβέρνηση, θα προκαλέσει τη διαφυγή σημαντικού μέρους του ελληνόκτητου στόλου στο εξωτερικό, όπου η ναυτιλία είναι λιγότερο ανεπτυγμένη μεν, αλλά αποτελεί φορολογικό παράδεισο.


  • ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ – ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: Από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και μετά, αλλά και παλιότερα σε μικρότερο βαθμό, ιδιαίτερα έντονο ήταν το φαινόμενο για αρκετές βιομηχανίες να αλλάζουν έδρα, γιατί η Ελλάδα δε τις συνέφερε, ενώ ταυτόχρονα άλλες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, λόγω αδυναμίας να παραμείνουν βιώσιμες και κερδοφόρες. Δε μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε λόγο για ανάπτυξη στη χώρα, χωρίς παράλληλα να μιλάμε για τη ριζική αναδόμηση του νομικού και φορολογικού συστήματος, με μείωση φορολογίας και κατάργηση του τεράστιου πλήθους γραφειοκρατικών διαδικασιών που είναι βασικά χαρακτηριστικά της ίδρυσης και λειτουργίας μίας επιχείρησης στον Ελληνικό χώρο. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν, ακόμη, και τη διαθεσιμότητα εξαιρετικά υψηλού επιπέδου ειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού σε πολλούς τεχνολογικούς τομείς και την ανάγκη για έρευνα και καινοτομία για την δημιουργία νέων προϊόντων, δε θα ήταν κακή η σκέψη για δημιουργία κέντρων έρευνας εφαρμογών, δηλαδή δημιουργία πόλεων – κέντρων έρευνας και καινοτομίας κατά το πρότυπο Σόφιας – Αντίπολης στην Αντίμπ της Γαλλίας. Είναι κάτι το όποιο θα προσέλκυε επενδυτές του εξωτερικού και θα υπήρχε η προοπτική όχι απλά για έρευνα αλλά και για αναπτυξιακές εφαρμογές. Αναγκαία κρίνεται και στη συγκεκριμένη πρόταση η απορρόφηση πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση και παράλληλα η αξιοποίηση των ήδη υπαρχόντων κτιριακών δομών του κράτους με μετατροπές χαμηλού κόστους για επίδοξους ερευνητές.


  • ΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ: Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει ως στόχο την ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων, με όσο το δυνατόν καλύτερη εκμετάλλευση και κατανομή τους στο χώρο και στο χρόνο μίας παραγωγικής διαδικασίας, στα γενικότερα πλαίσια μίας οικονομίας. Η ενέργεια αποτελεί κομβικό σημείο στο θέμα της αειφόρου ανάπτυξης, επειδή ακριβώς αλληλεπιδρά και με τους τρεις βασικούς άξονες της, την κοινωνία, το περιβάλλον και την οικονομία. Η Ελλάδα μπορεί και οφείλει να εκμεταλλευτεί τις ιδιαίτερες γεωφυσικές και κλιματολογικές συνθήκες που τη χαρακτηρίζουν. Υπάρχει τεράστια προοπτική στην αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας και τεράστιο δυναμικό ηλιακής ενέργειας που παραμένει αυτή τη στιγμή ανεκμετάλλευτο. Επιπλέον, προοπτικές υπάρχουν και στη γεωθερμία, μιας και έχει μεγάλη ενεργειακή απόδοση, ενώ η πρωτάκουστη στα ελληνικά δεδομένα κυματική ενέργεια, η οποία αντλεί ενέργεια από τον κυματισμό της θάλασσας, αν και βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο, μπορεί να αποτελέσει πεδίο ερευνών για το ερευνητικό δυναμικό της χώρας που μένει αχρησιμοποίητο, εφόσον του δοθούν τα κατάλληλα εφόδια (ευκαιρίες, χρηματοδότηση, κρατική μέριμνα), καλύπτοντας έτσι εκ νέου θέσεις εργασίας στην έρευνα. Μεγάλες δυνατότητες υπάρχουν και στο φυσικό αέριο, το οποίο είναι ένας ενεργειακός πόρος-“σύμμαχος” στην μεγάλη προσπάθεια καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, καθώς η καύση του εκπέμπει 30%-35% λιγότερα αέρια θερμοκηπίου σε σχέση με το πετρέλαιο. Τέλος, απαραίτητη είναι και η αξιοποίηση του μοναδικού μεταλλευτικού πλούτου της Ελλάδας, με σύγχρονες ασφαλείς και φιλικές προς το περιβάλλον τεχνολογίες, καθώς τα μεταλλεύματα που υπάρχουν σε μεγάλη ποσότητα στο υπέδαφος μπορούν να αποτελέσουν βασικό εξαγώγιμο προϊόν, τόσο προς την Ευρωπαϊκή αγορά, στην οποία υπάρχει έλλειψη σε αυτά, όσο και στην παγκόσμια, αν το επίπεδο τιμών παραμείνει σε ανταγωνιστικά, προς τις άλλες χώρες–ανταγωνιστές, επίπεδα.


Προκύπτει σαφής, λοιπόν, η ανάγκη μεταβολής του προσανατολισμού της εθνικής οικονομίας σε κατευθύνσεις καινοτόμες, στις οποίες η χώρα μας δύναται να εκμεταλλευτεί τα φυσικά της πλεονεκτήματα, που πηγάζουν από τη γεωπολιτική της θέση, τα γεωφυσικά της χαρακτηριστικά, τις κλιματολογικές συνθήκες και τις δυνατότητες της υπαίθρου, σε συνδυασμό με βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που συνοδεύουν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δεδομένης της έλλειψης χρηματικών πόρων, για την επίτευξη της εσωτερικής οικονομικής αναδιάρθρωσης απαιτείται η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των παρεχόμενων Ευρωπαϊκών κονδυλίων που αναμφισβήτητα χρήζουν περεταίρω εκμετάλλευσης. Η δημιουργία προϋποθέσεων προσέλκυσης επενδύσεων στις παραπάνω κατευθύνσεις οφείλει να αποτελέσει το βασικό πυλώνα ανασύστασης της εθνικής οικονομίας, στοχεύοντας στην αύξηση των εγχώριων κεφαλαίων και στην προσφορά νέων θέσεων εργασίας, ικανών να ανακουφίσουν την οικονομικά αποδυναμωμένη ελληνική κοινωνία.
 
Αρνούμενοι για άλλη μία φορά να παραδώσουμε το μέλλον μας σε συμβιβασμένους διαχειριστές και όχι παραγωγούς πολιτικής καθώς επίσης και να εκπέσουν στη ρητορική της κινδυνολογίας και του στείρου αρνητισμού…
 
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΜΕ

 
ΠΑΣΠ ΕΜΠ
 
 
 
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου